مردان و زنان باید یادشان باشد که با همسرشان همخانه نیستند ،بلکه همسرند
نگذاریم طرف مقابلمان احساس فقر و کمبود کند ما نباید برای خودمان زندگی کنیم ، بلکه باید برای همدیگر زندگی کنیم و همدیگر را شاد کنیم
وقتی همسر شدیم باید همسری کنیم نه اینکه فقط به امورات خودمان برسیم
فرق نمیکندچه زن و چه مرد
در همه زمینه ها ، گفتگو ، برنامه ریزی ، همکاری ، کار منزل ،بیرون رفتن ،خرید ، همه چیز با همکاری هم … یادتون باشه که همسر شما همراز شماست
هیچوقت
تحت هیچ شرایطی
سرشوهرتون داد نزنید مردا به فریاد خیلی حساسن
ممکنه دلشون از زندگی سردبشه
داد و فریاد و قلدری و بگیر و ببند هرگز مال زن نیست زن قهرش هم با لطافته.
هنگامی که او ناراحت است به او نگویید: «ببخشید»
وقتی در اوج بحث و دعوا هستید گفتن خشک و خالی «ببخشید» دردی را دوا نمی کند. باید سعی کنید پس از اینکه اوضاع بهتر شد، نزد او بروید و عذرخواهی کنید و سوتفاهم پیش آمده را برایش توضیح دهید. یا بگویید چه شد که آن کار را انجام داده اید یا آن حرف را گفته اید. عذرخواهی کردن بدون پشیمانی واقعی و بدون توضیح چندان قابل قبول نیست. باید سعی کنید اشتباه خود را تکرار نکنید و این اطمینان را نیز به طرف مقابل بدهید.
روز مرد نزدیکه و به نظرم اومد،چند جمله ای هم از مردها بگیم….
کلی عکس و متن دیدم اینروزا برای روز مرد…خانمی که کیکی به شکل جوراب درست کرده…
دسته گلی از جوراب…
جملاتی مثل جوراب پاره هاتو ،تحمل کن روز مرد نزدیکه همسرم….
در ظاهر شاید تمام اینا شوخی به نظر برسن…اما….
توی این زمونه مرد بودن،جرات میخواد…
که برای رفاه حال زن و بچه صبح زود بزنی بیرون و توتاریکیه شب برگردی…
مردهای این دوره،جوانی وزندگی کردن رو فراموش کردند…فشار مخارج و مسئولیت زندگی،بی سر وصدا دونه دونه،موهای تیره شونو سفید میکنه…
راستی خانما،تا حالا همسراتون از آرزوهاشون براتون گفتن؟
بی انصافیه،که اینهمه گذشت و تلاش رو در قالب شوخی ها باب شده قرار بدیم و مظلومیت وتلاش این بخش از هستی رو نبینیم…
بانو….
گاهی نگاهی به دستهای همسرت بنداز…
و به خطوطی که در اطراف چشم ها و پیشونی همسرت داره عمیق میشه…
گاهی به جای اینکه تو آغازکننده باشی،سکوت کن و اجازه بده که لحظاتی او هم گوینده باشه،واز خودش بگه…
بانو….گاهی عکسهاشو از جوانی تا الان کنار هم بچین و باور کن فقط تو جوانیتو توی این خونه نذاشتی…
مرتب تلاششو در ترازو قرار نده و باعرضه بودن و نبودنش رو با کمتر و بیشتر داشتن دارائیهاش قیاس نکن…
سعیش رو ببین…و تغییراتشو بخاطر تو و زندگی مشاهده کن…
بانو،باور کن جهان هرگز به صلح نمیرسه اگر ما غرق مظلومیت خودمون باشیم…
تربیت کامل نمیشه،اگر یاد نگیریم که تمسخر مردان و زنان،در حقیقت تمسخر بخش مهمی از خودمونه…
کاش به جای هدیه دادنها و گرفتن ها، زمانی رو صرف شنیدنه بدون قضاوت کنیم…
اصلا فکر کردیم که چرا اینهمه هدیه که اینروزا رد و بدل میشه،نتونسته عشق رو در جامعه بیشتر کنه؟
بانو بیا امسال کنار هر هدیه ای که برای همسرت تهیه کردی،توی یه برگ کاغذ حداقل،بیست تا ویژگی همسرت رو هم بنویس و ازش بخاطر این ویژگیاش تشکر کن…(اون رو هم ضمیمه ی هدیه ت کن)
مطمئن باش نتایج شگفت آوری در وجود خودت و او خواهی دید…
یادمون باشه،بین ما سپاسگزاری و مشاهده ی همه جانبه ی افراد خیلی کم شده….ونوشته ی تو، سپاسگزاریه بزرگی خواهد بود برای جهان وجهانیان
