​

يك نفر نيست كه يادي بكند
از غريبي كه به ياد همه است

جایگاه حضرت عیسی(علیه السلام) در قرآن و پس از آن در احادیث نبوی و روایات معصومین(علیهم السلام) جایگاهی یگانه دارد (1)
موضوع بازگشت عیسی(علیه السلام) در آخرالزمان در برخی از منابع روایی تحت عنوان «أَشْرَاطِ السَّاعَة» گنجانده شده است؛ یعنی یکی از علائم یا نشانه‌های فرا رسیدن «ساعة» یا قیامت، نزول عیسی(علیه السلام) از آسمان است که با نشانه‌های دیگری همچون ظهور مهدی(عج) و خروج دجال همراه است.(2) 
قرآن گرچه باور تاریخی یهودی- مسیحی مربوط به مصلوب شدن عیسی(علیه السلام) را رد می‌کند، اما اعتقاد مسیحیان به عروج عیسی به آسمان را تأیید می‌نماید. به باور مسیحیان عیسی(علیه السلام) در روز سوم پس از مصلوب شدن از مرگ برخواست و به سوی آسمان بالا رفت.(3)
پس از آن انتظار جماعت اولیه مسیحی آن بود که او به مثابه‌ی «پسر انسان» از آسمان بر روی ابرها به زمین باز گردد و پادشاهی موعود خداوند را برقرار سازد. (4)
قرآن کریم بنا بر فهم بسیاری از مفسّران، به بازگشت یا «نزول عیسی» در مواردی اشاره دارد. به عقیده بسیاری از مفسران آیه‌ی:

«و او [مسیح‏] سبب آگاهى بر روز قیامت است. (زیرا نزول عیسى گواه نزدیکى رستاخیز است) هرگز در آن تردید نکنید…» (5) ،اشاره به همین معنا دارد. (6) 
باور به نزول عیسی(علیه السلام) در آخرالزمان به ادعای بسیاری از محدّثان مسلمان، باوری غیر اختلافی میان فرقه‌های مسلمان و مبتنی بر احادیث و روایات متواتر است. جلال الدین سیوطی از قول محمد سجزی می‌نویسد: «اخبار مربوط به آمدن مهدی …. این‌که عیسی با او خروج می‌کند و … به تواتر رسیده است».(7)
پی نوشت ها: 

۱.[فصلنامه علمی- ترویجی دانشگاه قم، سال ششم، شماره دوم و سوم.]

۲.[ دیلمى، حسن بن محمد، إرشاد القلوب إلى الصواب، ج 1، ص 66، الشریف الرضی، قم، چاپ اول، 1412ق.] 

۳.[مرقس، 16/9 و لوقا، 24/51,] 

۴.[اول تسالونیکیان؛ 17/4-15؛ مرقس1/9,] 

۵.[ «وَ إِنَّهُ لَعِلْمٌ لِلسَّاعَةِ فَلا تَمْتَرُنَّ بِها»؛ زخرف، 61] 

۶.[ طبرسى، فضل بن حسن، مجمع البیان فى تفسیر القرآن، ج 9، ص 82] 

۷.[ سیوطی، جلال الدین، العرف الوردی فی اخبار المهدی، ص 
میلاد حضرت عیسی
 الّلهُــمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــــ الْفَــرَج 

 مرحوم آیت الله میلانی میفرمودند: 
هر روز بنشینید یک مقدار با امام زمان درد و دل کنید.

خوب نیست شیعه‌ روزش شب شود و شب‌اش روز شود و اصلاً به یاد او نباشد.

بنشینید چند دقیقه ولو آدم حال هم نداشته باشد، مثلاً از مفاتیح دعایی بخواند، با همین زبان خودمان سلام و علیکی با آقا کند. 

با حضرت درد و دلی کند. 
آیت الله بهجت می فرمود:
بین دهان تا گوش شما کمتر از یک وجب است.  

قبل از اینکه حرف از دهان خودتان به گوش خودتان برسد، به گوش حضرت رسیده است.

او نزدیک است، درد و دل‌ها را می‌شنود.

با او حرف بزنید و ارتباط برقرار کنید.

در زمان حضرت امام هادی علیه السلام شخصی نامه‌ای نوشت از یکی از شهرهای دور

نامه‌ای نوشت که آقا من دور از شما هستم. گاهی حاجاتی دارم، مشکلاتی دارم، 

به هر حال چه کنم؟
حضرت در جواب ایشان نوشتند: 
«إِنْ کَانَتْ لَکَ حَاجَةٌ فَحَرِّکْ شَفَتَیْک‏» 

لبت را حرکت بده، حرف بزن، بگو. ما از شما دور نیستیم.
 بحارالانوار/ ج53/ ص306
 الّلهُــمَّ عَجِّــلْ لِوَلِیِّکَــــ الْفَــرَج 

امام جواد علیه السلام 
«ابوهاشم جعفري مي‏گويد: در محضر امام جواد عليه السلام بوديم، صحبت از سفياني شد و اين جمله بازگو شد که: «امر سفياني از حتميات است»، به خدمت امام جواد عليه السلام گفتم: «آيا ممکن است در مورد يک امر حتمي نيز براي خداي تبارک و تعالي بدا حاصل شود؟ فرمود: آري. گفتم: مي‏ترسيم در مورد قائم (عليه السلام) نيز براي خداوند بدا حاصل شود! فرمود:«القائم من الميعاد و الله لا يخلف الميعاد».

«ظهور قائم (عجل الله فرجه) ميعاد است (يعني: خداوند توسط پيامبر اکرم صلي الله عليه و آله و سلم به آن وعده داده است) و خداوند هرگز در وعده‏هاي خود خلف نمي‏کند».
اثباة الهدي/ ج3/ ص544