کلام امام زمان

يعْمَلُ کُلُّ امْرِي ءٍ مِنْکُمْ ما يقْرُبُ بِهِ مِنْ مَحَبَّتِنا، وَلْيتَجَنَّب ما يدْنيهِ مِنْ کَراهيتِنا وَ سَخَطِنا، فَاِنَّ امْرَءا يبْغَتُهُ فُجْأةٌ حينَ لا تَنْفَعُهُ تَوْبَةٌ، وَ لا ينْجيهِ مِنْ عِقابِنا نَدَمٌ عَلي حُوبَةٍ.

ای شیعه ما
هر يک از شما بايد عملي را انجام دهد که سبب نزديکي به ما و جذب محبّت ما گردد، و بايد دوري کند از کرداري که ما نسبت به آن، ناخوشايند و خشمناک مي‌باشيم، پس چه بسا شخصي در لحظه‌اي توبه کند که ديگر به حال او سودي ندارد و نيز او را از عِقاب و عذاب الهي نجات نمي‌بخشد.

بحارالانوار/ج53/ ص176

امام رضا

«ان الخضر شرب من ماء الحيوة فهو حي لا يموت، حتي ينفخ في الصور، و انه ليأتينا فيسلم علينا، فنسمع صوته و لا نري شخصه،… و سيونس الله به وحشه قائمنا في غيبته، و يصل به وحدته».

«حضرت خضر (عليه‌السلام) از آب حيات خورده است و لذا او زنده است و تا دميدن صور نخواهد مرد. او همواره پيش ما مي آيد و بر ما سلام مي کند، ما صداي او را مي شنويم و خود او را نمي بينيم… خداوند به وسيله ي او رنج غربت را از قائم ما (ارواحنا فداه) در زمان غيبت خواهد زدود، و با مأنوس بودن او، قائم را (عليه‌السلام) از تنهايي رهايي خواهد داد».

اثباة الهداة/ ج3/ ص480

امیر المومنین

للقائم منا غيبة امدها طويل، کاني بالشيهة يجولون جولان النعم في غيبته، يطلبون المرعي فلا يجدونه، الا فمن ثبت منهم علي دينه، و لم يقس قلبه لطول غيبته امامه، فهو معي في درجتي يوم القيامة.

براي قائم ما غيبتي است که مدت آن به درازا خواهد کشيد، شيعان را گويي با چشم خود مي بينم همانند گله ي بي‌صاحبي که در دشت و صحرا پراکنده شده، به دنبال چراگاه مي گردند، در غيبت او به جستجوي او مي پردازند، و نمي يابند. آگاه باشيد که هر کس بر آئين خود استوار بماند و در اثر طول غيبت دلش را قساوت نگيرد، روز قيامت در کنار من خواهد بود.

کمال الدين/ ص303

امام حسن عسگری

«محمد بن علي بن بلال مي گويد: از امام حسن عسکري عليه‌السلام دو سال پيش از وفاتش به من نامه اي رسيد که در آن از جانشين خود سخن گفته بود. يک بار ديگر، سه روز پيش از وفاتش نامه اي از آن حضرت به دستم رسيد که در آن نيز از جانشين خود گفتگو کرده بود».

ارشاد المفيد/ ص349

یاران حضرت قائم (عجل الله تعالی فرجه الشریف) همگی جوان هستند و سالخورده ای در میانشان نیست، مگر بسان سرمه در چشم یا نمک در غذا، و کمترین توشه همراه انسان نمک است !
غیبت نعمانی، ص۳۱۵، ب۲۱، ح۱۰؛ فیض کاشانی، نوادرالاخبار، ص۲۷۰