امام صادق
«ابراهيم کرخي مي گويد: به خدمت امام صادق (عليه‌السلام) شرفياب شدم، در خدمت آن حضرت نشسته بودم، فرزند بزرگوارش حضرت موسي بن جعفر (عليه‌السلام) که خردسال بود، وارد شد. به سويش دويدم و بر ديدگانش بوسه زدم. چون نشستم امام صادق (عليه‌السلام) فرمود:«اي ابراهيم! او بعد از من امام و صاحب توست. گروهي در حق او گمراه مي شوند و به هلاکت مي افتند. گروهي هدايت شده، سعادت مي يابند. خداوند قاتل او را لعنت کند و عذابش را افزون کند. خداوند از صلب او بهترين اهل زمين در زمان خويش را ظاهر مي سازد، که هم‌نام جد بزرگوارش و وارث احکام و فضائل اوست. معدن امامت و سرآمد حکمت‌هاست».«او را (حضرت موسي بن جعفر عليه‌السلام را) ستم پيشه ي بني فلان (بني عباس) پس از مکر و حيله ي فراوان از روي حسادت مي کشد. و لکن خداوند اراده اش را اجراء مي کند، اگرچه مشرکان نخواهند».«خداوند از نسل او تعداد دوازده هدايتگر را تکميل مي کند که خداوند آنها را به کرامت خود اختصاص داده و آنها را به مکان اقدس خود راه داده است».«المقر بالثاني عشر منهم کالشاهر سيفه بين يدي رسول الله (صلي الله عليه وآله وسلم) يذب عنه».«کسي که به دوازدهمين آنها ايمان بياورد، همانند کسي است که شمشير کشيده در پيشاپيش رسول اکرم (صلي الله عليه وآله وسلم) جهاد کند».ابراهيم کرخي مي گويد: در اين موقع يکي از وابستگان رژيم بني اميه وارد مجلس شد و امام صادق عليه‌السلام سخن خود را قطع کرد. من در آن سفر يازده بار به خدمت آقا شرفياب شدم که دنباله ي آن مطلب را بشنوم موفق نشدم. سال بعد که به خدمت آن حضرت رسيدم، مطلب را از همان جا ادامه داد و فرمود:«يا ابراهيم! المفرج للکرب عن شيعته بعد ضنک شديد، و بلاء طويل، و جزع و خوف، فطوبي لمن ادرک ذلک الزمان. حسبک يا ابراهيم».«اي ابراهيم! او پس از يک تنگناي شديد و بلاي طولاني و ترس و وحشت و اضطراب، غم و اندوه شيعيان را مي زدايد. خوشا به حال آنان که آن زمان را درک کنند. ترا بس است اي ابراهيم».
بحارالانوار/ ج51/ ص144
امام محمد باقر
«اذا غضب الله تبارک و تعالي علي خلقه نحانا عن جوارهم».
«هنگامي که خداوند بر قومي غضب کند ما را از مجاورت آنها دور مي سازد (اشاره به غيبت حضرت صاحب الامر)».
اصول کافي/ ج1/ ص277
نرم_افزار_جامع_مهدویت
پیامبر اکرم
معاشر الناس! امنوا بالله و رسوله و النور الذي انزل معه من قبل ان نطمس وجوها فنردها علي ادبارها . معاشر الناس! النور من الله عزوجل في مسلوک ثم في علي ثم في النسل منه الي القائم المهدي الذي يأخذ بحق الله و بکل حق هولنا .
رسول اکرم صلي الله عليه و آله و سلم در خطبه ي معروف خود در روز غدير خم در برابر 120 هزار نفر از اصحاب در سرزمين غدير خم مي فرمايد: اي گروه مردمان! به خدا و رسول خدا و نوري که همراه او نازل شده ايمان بياوريد، پيش از آنکه صورتهايي را واژگون کرده به طرف پشت بازگردانيمشان . اي گروه مردمان! آن نور خداي تبارک و تعالي در من قرار گرفته، سپس در وجود علي (عليه‌السلام) قرار گرفته، و پس از او در نسل او تا قائم مهدي که حق خدا را بازستاند و همه ي حقوق از دست رفته ي ما را باز ستاند .
بحارالانوار/ ج37/ ص211
به نظر میرسه اندیشه موعود گرایی زرتشت، سابقه ی بیشتری نسبت به سایر ادیان داشته باشه؛ بخصوص کسانی که تاریخ تولد این پیامبر را ۶۰۰۰ یا ۱۱۰۰۰ سال قبل از میلاد مسیح می دانند. البته قول صحیح در تولد زرتشت - بر اساس مُستنداتی - حدود ۶۶۰ سال قبل از میلاد مسیح بوده است. ۱
رسیدن به پیروزی نهایی، دست یابی به جهانی که در آن مُرادهای آدمی برآورده شود، چیرگی بر تمام بدیها و نیروهای اهریمنی، اوصاف منجی یا نجات دهندگان و … به تفصیل در متون زرتشتی وجود دارد. لازم است بدانیم در متون زرتشتی، اصطلاحاتی وجود دارد که “درطول تاریخ، بار معنایی آنها تغییر یافته” در واقع تفسیرها و برداشتهای گوناگونی در این متون راه یافت! ۲
۱.ادیان بزرگ، توفیقی، ص۵۷؛ ۲.منجی در ادیان، زواردهی، ص۱۸۲
کانال اختصاصی سخنرانی استاد رائفی پور
"نکته ای که باید مورد توجه قرار گیرد این است که: میان “انتظار ظهور” و “اعتقاد به ظهور” تفاوت بسیاری وجود دارد. زیرا همه شیعیان بلکه بسیاری از ملت های دیگر جهان به ظهور مُصلحی که سرانجام سراسر جهان را پر از عدل و داد کند اعتقاد دارند، ولی همه آنانی که اعتقاد به این حقیقت دارند در انتظار تحقّق آن نیستند!
کسی منتظر ظهور امام زمان میباشد که علاوه بر اعتقاد، امید و انتظار درک آن زمان را نیز داشته باشد و بر اساس انتظار و امید، عمل نماید. تمام روایاتی که مسأله انتظار در آنها ستوده شده است بر لزوم امیدواری و امکان وقوع و درک ظهور امام عصر دلالت میکند”
آیت الله سید مرتضی مجتهدی سیستانی؛ مقدمه کتاب “صحیفه مهدیه”
یعنی این تفکر که در دوران زندگی ما آن محبوب دلها ظهور نخواهد کرد، ممنوع!
کانال اختصاصی سخنرانی استادرائفی پور
