[سوره الزمر (39): آيه 49]

فَإِذا مَسَّ الْإِنْسانَ ضُرٌّ دَعانا ثُمَّ إِذا خَوَّلْناهُ نِعْمَةً مِنَّا قالَ إِنَّما أُوتِيتُهُ عَلى عِلْمٍ بَلْ هِيَ فِتْنَةٌ وَ لكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا يَعْلَمُونَ (49)

پس چون سختى و ضررى به انسان رسد ما را مىخواند، سپس همين كه از جانب خود نعمتى به او عطا كنيم گويد: «بر اساس علم و تدبيرم نعمتها به من داده شده» (چنين نيست) بلكه آن نعمت وسيلهى آزمايش است، ولى بيشتر مردم نمىدانند.
??پيامها:
1-   رفاه و آسودگى، بستر غفلت و غرور است. «خَوَّلْناهُ نِعْمَةً … إِنَّما أُوتِيتُهُ عَلى عِلْمٍ» 

2-   بيشتر مردم نمىدانند كه نعمتها و تلخىها وسيله آزمايش هستند تا سپاسگزار و ناسپاس از هم شناخته شوند. «بَلْ هِيَ فِتْنَةٌ وَ لكِنَّ أَكْثَرَهُمْ لا يَعْلَمُونَ»

امام خامنه ای  در دیدار مسئولان و کارگزاران نظام جمهوری اسلامی   ۱۳۸۵/۰۳/۲۹
در دو جای از قرآن این عبارت هست که: «ثمّ اذا خوّلناه نعمة منّا قال انّما اوتیته علی علم» - هم در سوره‌ی زمر هست و هم احتمالاً در سوره‌ی لقمان - خدا نعمتی به انسان میدهد، اما انسان از دهنده‌ی نعمت غافل میشود و تصور میکند که این خود اوست که توانسته این نعمت، این موقعیت و این فرصت را به دست آورد. عین همین عبارت درباره‌ی قارون هست که وقتی به او اعتراض کردند که این نعمتها را از خدا بدان، سهم خودت را هم ببر؛ اما آن را در راه خدا مصرف کن، او در جواب گفت: «انّما اوتیته علی علم عندی»؛ خودم به دستش آوردم، هنر خودم بود؛ این همان خطای بزرگی است که ممکن است همه‌ی ما دچارش بشویم؛ غرّه شدن به خود. عین همین قضیه، غرّه شدن به خداست. آیه‌ی شریفه: «فلا تغرّنّکم الحیاة الدّنیا و لا یغرّنّکم باللَّه الغرور» درباره‌ی غرّه شدن به خداست؛ به خدا هم غرّه نشوید.

امام سجاد میفرماید: خدایا! مصیبت دائمی برای آن کسی است که به تو غرّه بشود. این غرّه شدن به خدا، همان بلایی است که بر سر بنی اسرائیل آمد. خدای متعال آنها را ملت برگزیده قرار داده بود؛ اما چون به خدا غرّه شدند و وظایف خودشان را انجام ندادند، خدای متعال درباره‌ی آنها فرمود: «ضربت علیهم الذّلة و المسکنة».

 آنها همانهایی هستند که خدای متعال در چند جای قرآن تصریح کرده که من اینها را مردمان برگزیده قرار دادم؛ «و انّی فضّلتکم علی العالمین»؛ اما همین‌ها با عمل بد خود کاری کردند که خدای متعال درباره‌ی آنها فرمود: «ضربت علیهم الذّلة و المسکنة و باؤوا بغضب من اللَّه»، و مورد خشم الهی قرار گرفتند. غرّه شدن به خدا، این چیزها را دنبال خودش دارد. تدوین : رجبعلی بازیادn

جهش بزرگ در کشاورزی
اقلیم ایران و جمعیت بالای روستانشین ایران فرصتی بی‌بدیل برای گسترش کشاورزی و رشد صنعت کشاورزی بود؛ اما همین ظرفیت بی‌نظیر به دلیل نبود برنامه‌ریزی و جهت‌گیری‌های غلط در دوران پیش از انقلاب، کشاورزی ایران را به سمت نابودی برده و مهاجرت بزرگ از روستا به شهر را برای جمعیت ایران رقم زده بود! چنانکه ایران در زمینه محصولات استراتژیک و اساسی، مانند گندم به شدت به بیرون از مرزها وابسته بود و کوچک‌ترین تهدید می‌توانست بحران غذا به وجود آورد، کما اینکه در دوران پهلوی بارها شاهد گرانی نان و بحران در تأمین قوت غالب ایرانیان بودیم؛ اما با پیروزی انقلاب اسلامی، شاهد تحول در صنعت کشاورزی هستیم و از همان ابتدا دو هدف در دستور کار قرار گرفته است؛ اول، خودکفایی در محصولات استراتژیک و تأمین نیاز داخلی؛ دوم، تمرکز بر روی صادرات کشاورزی و محصولاتی که برای کشور ارزآوری دارند.

مقصود اول سال‌هاست که محقق شده و امروز کشور در حوزه تولید گندم، دانه‌های روغنی و… کاملاً خودکفا است و بخش قابل توجهی از نیازهای کشور به مرکبات، حبوبات و… تأمین می‌شود، در بخش دوم نیز اگرچه جای کار بسیار است؛ اما مقیاس آمارهای تولید نشان از جهشی بزرگ دارد؛ چنانکه تولید پسته در کشور از 27 هزار تن، با 11 برابر افزایش به 287 هزار تن رسیده است و اکنون ایران در رتبه اول تولید پسته جهان قرار دارد. تولید خرما در کشور از 300 هزار تن در سال 1356 به 1 میلیون و 230 هزار تن رسیده است و امروز جمهوری اسلامی ایران پس از مصر دومین تولیدکننده بزرگ خرما در جهان است. زیتون یکی دیگر از محصولات کشاورزی صادراتی است که از 11 هزار تن به 115 هزار تن رسیده است. در تولید گردو نیز ایران جایگاه سوم جهان را دارد و اکنون 262 هزار تن گردو در کشور تولید می‌شود؛ در حالی که در سال 1356 تنها 3 هزار تن گردو در کشور تولید می‌شد؛ حکایتی که برای محصولات دیگر، از جمله بادام و… نیز صادق است

[سوره إبراهيم (14): آيه 7]

وَ إِذْ تَأَذَّنَ رَبُّكُمْ لَئِنْ شَكَرْتُمْ لَأَزِيدَنَّكُمْ وَ لَئِنْ كَفَرْتُمْ إِنَّ عَذابِي لَشَدِيدٌ (7)

و (نيز به يادآور) هنگامى كه پروردگارتان اعلام فرمود: همانا اگر شكر كنيد، قطعاً (نعمتهاى) شما را مىافزايم، و اگر كفران كنيد البتّه عذاب من سخت است.
???امام خامنه ای  در دیدار مسئولان و کارگزاران نظام جمهوری اسلامی   ۱۳۸۵/۰۳/۲۹
عزیزان من! آیه‌ای که تلاوت کردم، از سوره‌ی ابراهیم - «و اذ تأذّن ربّکم لأن شکرتم لازیدنّکم» - خیلی آیه‌ی مهمی است؛ هم تشویق است، هم تهدید است. اگر شکر کردید، ازدیاد نعمت دنبالش هست و برکات الهی پی درپی خواهد رسید؛ اگر کفران کردید، عذاب خدا دنبالش است؛ بروبرگرد ندارد؛ هیچ نقطه‌ی استثنایی هم در تاریخ ندارد. اگر یک موردی را شما تصور کنید که پس چطور در فلان‌جا خدا عذاب شدید خودش را نشان نداد، این کوتاهی تحلیل است و اگر پای تحلیل به میان بیاید، معلوم خواهد شد که هیچ استثناء ندارد. «شکر» چیست؟ شکر، چند پایه‌ی اصلی دارد: 

1⃣اول، شناختن نعمت و توجه پیدا کردن به آن است. آفتِ اول ما این است که به نعمت توجه نمیکنیم؛ نعمت سلامت را جز بعد از مریض شدن و ناقص‌العضو شدن نمیفهمیم؛ نعمت جوانی را جز بعد از پیر شدن، درست تشخیص نمیدهیم؛ اشکال کار این است.

 نعمت امنیت را جز بعد از دچار شدن به ناامنی نمیفهمیم. 

مردم کوفه، وقتی نعمت امیرالمؤمنین را فهمیدند، که حجاج بالای سرشان آمد

مردم مدینه نعمت وجود امیرالمؤمنین و امام حسن را آن روز فهمیدند، که مسلم‌بن‌عقبه بالای سرشان آمد، قتل‌عامشان کرد، زنهاشان را بیناموس کرد، بعد هم گفت همه‌تان باید اقرار کنید که برده‌ی یزید هستید. مردم یکی یکی آمدند و جلویش اقرار کردند و هر کس اقرار نکرد، گردنش را زد. آن مردم، آن وقت فهمیدند که حکومت امیرالمؤمنین و حکومت امن و امان و حکومت احترام و تکریمِ به مردم در دورانِ قبل، چقدر ارزش داشته است.

2⃣ دوم، نعمت را از او دانستن.

 3⃣سوم، از خدا سپاسگزار بودن. نه اینکه بگوییم نعمت را خدا داده و وظیفه‌اش بوده که بدهد؛ نه، بلکه بدهکار بودن در مقابل خدای متعال.

 4⃣ چهارم، این نعمت را به کار گرفتن؛ مثل یک پلّکان. وقتی نعمتی را به شما میدهند، این پله‌ای از یک نردبان است که پایتان را روی آن گذاشته‌اید، تا بالا بروید؛ حالا نوبت پله‌ی بعدی است. اگر دسترسی به پله‌ی بعدی پیدا کرده‌اید، پس این هم یک نعمت است؛ از آن استفاده کنید و پایتان را روی آن بگذارید و بروید بالا. آن کسی که دسترسی به پلّکانِ نردبان پیدا میکند، اما پایش را روی آن نمیگذارد، شکر نکرده است. شما ببینید خود این شکر با این ارکان، چه نعمت بزرگ خدایی است. 
تدوین  : رجبعلی بازیاد

[سوره النحل (16): آيه 112]

وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلاً قَرْيَةً كانَتْ آمِنَةً مُطْمَئِنَّةً يَأْتِيها رِزْقُها رَغَداً مِنْ كُلِّ مَكانٍ فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذاقَهَا اللَّهُ لِباسَ الْجُوعِ وَ الْخَوْفِ بِما كانُوا يَصْنَعُونَ (112)

و خداوند (براى شما) قريهاى را مثال مىزند كه امن و آرام بود، روزيش از هر سو فراوان مىرسيد، امّا (مردم آن قريه) نعمتهاى خدا را ناسپاسى كردند، پس خداوند به (سزاى) آنچه انجام مىدادند، پوشش فراگير گرسنگى و ترس را بر آنان چشانيد.
???پیامها:
1-   از بيان مثالهاى قرآنى در مورد تاريخ و اقوام گذشته، عبرت بگيريم. «ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا»

2-  كفران نعمت در همين دنيا، عقاب دارد. «فَكَفَرَتْ … فَأَذاقَهَا اللَّهُ»

3-   كفران نعمت باعث زوال آن است. «فَكَفَرَتْ بِأَنْعُمِ اللَّهِ فَأَذاقَهَا اللَّهُ لِباسَ الْجُوعِ»

4-   فقر اقتصادى و ناامنى اجتماعى، از نشانههاى بىاعتنايى جامعه به اصول دينى است. «فَكَفَرَتْ … فَأَذاقَهَا اللَّهُ لِباسَ الْجُوعِ وَ الْخَوْفِ»
??امام خامنه ای  در دیدار مسئولان و کارگزاران نظام جمهوری اسلامی   ۱۳۸۵/۰۳/۲۹
در مقابل شکر چیست؟ کفران نعمت. کفران نعمت، نقطه‌ی مقابل این چیزهاست. به نعمت توجه نکردن و غفلت کردن از اصل نعمت، چیزی است که خیلی از ماها دچارش هستیم؛ یا نعمت را انکار کردن؛ یا آن را از خدا ندانستن؛ یا به نعمت خداداده مغرور شدن، که غرور ملازم با سقوط است و وقتی انسان غرور پیدا کرد، ساقط میشود؛ اینها کفران نعمت است. 

«و ضرب اللَّه مثلاً قریة کانت امنة مطمئنة یأتیها رزقها رغدا من کل مکان فکفرت بأنعم اللَّه فاذاقها اللَّه لباس الجوع و الخوف»؛ جامعه‌ای راحت و برخوردار از نعم معنوی و مادی الهی کفران نعمت میکند و خدا ناامنی و تنگدستی را بر او تحمیل میکند. نتیجه‌ی کفران نعمت، این است.

تدوین  :  رجبعلی بازیاد

رتبه دوم بیوتکنولوژی در آسیا
بیوتکنولوژی‌ شامل‌ حوزه‌ای‌ مشترک‌ از علوم‌ گوناگون است‌ که‌ در اثر هم‌پوشانی‌ و تلاقی‌ این‌ علوم‌ با یکدیگر به وجود آمده‌ است‌. بیوتکنولوژی ‌معادل‌ زیست‌‌شناسی‌ مولکولی‌، مهندسی‌ ژنتیک‌، مهندسی‌ شیمی‌ یا هیچ‌ یک‌ از علوم‌سنتی‌ و مدرن‌ موجود نیست‌؛ بلکه‌ پیوند میان‌ این‌ علوم‌ برای تحقق‌ بخشیدن ‌به‌ تولید بهینه‌ یک‌ محصول‌ حیاتی‌ (زیستی‌) یا انجام‌ یک‌ فرایند زیستی‌ به روش‌های ‌نوین‌ و دقیق‌ با کارآیی‌ بسیار بالا است. بیوتکنولوژی‌ را می‌توان‌ به‌ درختی‌ تشبیه کرد که‌ ریشه‌های‌ تناور آن را علومی‌ بعضاً با قدمت‌ زیاد مانند زیست‌‌شناسی،‌ به ویژه‌ زیست‌‌شناسی‌ مولکولی‌، ژنتیک‌، میکروبیولوژی‌، بیوشیمی‌، ایمونولوژی‌، شیمی‌، مهندسی‌ شیمی‌، مهندسی‌ بیوشیمی‌، گیاه‌شناسی‌، جانورشناسی‌، داروسازی‌، کامپیوتر و… تشکیل‌ می‌دهند؛ دانشی پیچیده که پیشرفت در آن نیازمند تخصص در شاخه‌های مختلف علمی است و این پیشرفت در ایران پس از انقلاب به گونه‌ای خارق‌العاده رخ داده است و اکنون جمهوری اسلامی ایران با یک برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری مشخص در صنعت بیوتکنولوژی، به ویژه در زمینه بیوتکنولوژی دارویی گام‌های بلندی را برداشته است. چنانکه با فاصله زمانی کوتاهی از سال 1370 که سرمایه‌گذاری ویژه‌ای در این دانش صورت گرفت، توانستیم نزدیک به 20 دارو و یک واکسن به عنوان 21 محصول بیوتکنولوژی دارویی در ایران تولید کنیم و پیش‌بینی می‌شود به زودی حداقل 10 محصول دیگر نیز از تولیدات دانشمندان ایرانی وارد بازار شود. موفقیت ایران در این شاخه را زمانی بیشتر متوجه خواهیم شد که بدانیم ایران بر اساس رتبه‌بندی‌های بین‌المللی، بعد از ژاپن در رتبه دوم آسیا قرار دارد و تعدادی از محصولات ایرانی اکنون در بازار اروپا و آمریکا عرضه می‌شود؛ دانشی که علاوه بر رفع نیازهای دارویی کشور ایران، بیش از 950 میلیون دلار صرفه‌جویی ارزی در سال دارد و پیش‌بینی می‌شود تا سال 1400 علاوه بر تأمین نیازهای داخلی کشور، حدود 250 میلیون دلار درآمد به همراه داشته باشد و در آینده نه چندان دور بتوان به عنوان یک منبع درآمد بر روی آن حساب ویژه باز کرد.