چون عطش به حیات برتر را در انسان ایجاد می‌کند
?بزرگ‌ترین اتفاق زندگی انسان، پیداکردنِ یک حسّ خوب نسبت به حیات برتر است؛ این حسّ خوب همان #ایمان است. 
?وقتی از وجود یک حیات برتر در همین دنیا(نه فقط در آخرت) به کسی خبر دادند و او احساس خوبی پیدا کرد و قبول کرد که «این حیات هست»؛ یعنی ایمان آورده است.
?ایمان مؤثرترین عامل در حیات بشر است؛ برای اینکه بین ما و آن حیات برتر پیوند برقرار می‌کند، عطش آن را در ما ایجاد می‌کند و مزه‌اش را به ما می‌چشاند.
?شب هشتم محرم ۹۶، دانشگاه امام صادق(ع 
#مؤثرترین_مفهوم_در_حیات_بشر #محرم۹۶ 

​ دانستنی_های_مرگ ۲۶

جهنمي‌ها مي‌گويند: خدايا ما غلط كرديم. ما را به دنيا برگردان. برمي‌گرديم كار خوب مي‌كنيم. خداوند می فرماید: «اخْسَُواْ» يعني چِخِ!

بعد مي‌گويد: مي‌داني چرا به تو گفتم چِخِ! چون تو مؤمنين را مسخره كردي. فكلت را بيرون گذاشتي و آرايش كردي، آنوقت يك دختر چادري را مسخره كردي.

همه نشستيد تخمه شكستيد، آن آقايي را كه رفت نماز بخواند لبخند زدید، ماشينت شيك بود، يك ماشين قراضه در جاده ديدي، ويراژ دادي كه او را بترساني و حال او را بگيري. مسخره‌اش كردي.
 اصلاً گاهي وقت‌ها ما خودمان سراغ مسخره کردن دیگران مي‌رويم. مي‌گوييم اگر چرت و پرتي داري براي من اس ام اس كن. هيچكس نمي‌گويد: آقا اگر يك حرف نوي علمي ديدي به من بگو. تا يك طنز بشنود، به همه رفيق‌هايش اين طنز را مي‌گويد. ما چه شديم؟ عامل دلقك بازي شديم؟  هرچه طرف ارزشي‌تر باشد مسخره‌اش خطرناك‌تر است.
 يك كسي سيد را مسخره كند. جرمش بيش از اين است كه غير سيد باشد. كسي پيرمرد را مسخره كند،جرمش بيش از اين است كه جواني را مسخره كند. گاهی مثلاً مي‌خواهد مادر میخواهد بگويد: مدخل شهر، مي‌گويد: مخمل شهر! همه نوه‌ها مي‌گويند: مادر مي‌خواهي برويم مخمل شهر! او مي‌گويد: كبابي دم مخمل شهر است. يعني همينطور  يك كلمه‌اي را از يك پيرزني، پيرمردي درمي‌آورند و هي در سرش مي‌زنند. خيلي بد است…
 مجرم را هم نمي‌شود مسخره كرد. اين هم خيلي مهم است. بابا يك كسي زناكار است. مي‌گويد: اگر زناي او ثابت شد شلاقش بزن، اما حق نداري بگويي: خاك بر سرت! نكبت، بدبخت! مجرم را شلاق مي‌تواني بزني، اما نمي‌تواني مسخره‌اش كني. تحقير!

پيغمبر اسلام و جمعي در يك محلي، گفت و گوهايي داشتند، يك نابينا وارد شد. يكي از افراد جلسه تا ديد نابينا وارد شد، قيافه‌اش را عبوس كرد… آيه نازل شد «عَبَسَ» عبوس كرد، «وَ تَوَلَّى» كتفش را برگرداند. ‏(عبس/2)

چون يك نابينا وارد جلسه شد، چشم‌دارها به او عبوس كردند؟ يعني مسخره حرام است، تحقير حرام است ولو طرف نفهمد. 

انقدر تمسخر در اسلام مهم است که سوره قرآن برای این واکنش نازل شد! ولی ما آن را انقدر دست کم میگیریم…!

 
از بیانات حجت الاسلام قرائتی

​

? #چگونه_آسوده‌تر_زندگی_کنیم؟
⭕️ آیا اسلام با راحتی انسان مخالف است؟
⭕️ اولین تکلیف مادر، مدیریت راحت‌طلبیِ کودک است
⭕️ کسی که اسیر شهوت می‌شود، قبلاً در برابر راحت‌طلبی خود تسلیم شده
⭕️ بسیاری از گنهکارها مشکل اعتقادی ندارند، مشکلشان راحت‌طلبی است!    

__________________

#استاد_پناهیان:
?شاید اولین و مهمترین خواستۀ غریزی انسان #راحت‌طلبی باشد. لذت‌جویی و پرداختن به انواع شهوات(شهوت مال و مقام) همه در مراتب بعدی هستند.
?راحتی اولین درخواست طبیعی انسان است. اگر کسی بتواند تکلیف خودش را-به‌ویژه در دوران کودکی، نوجوانی و آغاز جوانی- با راحتی و راحت‌طلبی مشخص کند، تکلیف او با انواع شهوات هم مشخص خواهد شد.
?اگر راحت‌طلبی خودت را مدیریت کنی، شهوت‌رانیِ تو هم مدیریت خواهد شد. کسی که اسیر شهوت می‌شود، قبلاً در برابر راحت‌طلبی، مشکلات ذهنی خودش را حل نکرده و موضع صحیحی نسبت به آن نگرفته است.
?البته راحت‌طلبی به‌سادگی قابل کنترل و مدیریت‌‌کردن نیست. بسیاری از افراد-حتی کسانی که علنی گناه می‌کنند- مشکل اعتقادی ندارند؛ یعنی هم به خدا معتقدند و هم به معاد. پس چرا این‌قدر مرتکب گناه می‌شوند؟ چون از عهدۀ خودشان برنمی‌آیند و نمی‌توانند راحت‌طلبی خود را مدیریت کنند.
?دین‌داری فقط به اعتقادات نیست! در برخی مدارس مذهبی، مدام اعتقادات نوجوان را تقویت می‌کنند اما با راحت‌طلبی او کاری ندارند و او را در برخورد با راحت‌طلبی، قدرتمند نمی‌کنند! می‌دانید نتیجه‌اش چقدر شوم خواهد شد؟ او تبدیل به انسان مؤمنی می‌شود که ایمان و دین خود را در خدمت توجیه راحت‌طلبی خودش قرار می‌دهد. چنین کسی از آدم‌های چاقوکش هم خطرناک‌تر است! از بین چنین افرادی، بدترین دشمنان دین در می‌آیند!
?مادر باید بداند که اولین تکلیفش، مدیریت راحت‌طلبیِ کودک است. گاهی اوقات مادران محترم، از سرِ مهربانی و دلسوزی، بچه‌ها را راحت‌طلب بار می‌آورند و بعداً دیگر نمی‌توانند این بچۀ راحت‌طلب را جمع کنند. 
?معمولاً خانواده‌ها وقتی یک‌مقدار امکانات پیدا می‌کنند، به راحت‌طلبی بچه‌ها میدان می‌دهند. و بچه‌ای که راحت‌طلب بار بیاید، حتی اگر انسان مذهبی و مؤمنی هم بشود، هیچ‌وقت به اوج معنویت نخواهد رسید. و اگر هم درس بخواند، هیچ‌وقت دانشمند نخواهد شد. 
?می‌دانید چرا زندگی ما خراب شده است؟ چون به راحت‌طلبی تن داده‌ایم و بلد نیستیم راحتی را چطور به‌دست بیاوریم؟ مشکل اینجاست که ما نمی‌توانیم راحت‌طلبی خودمان را مدیریت کنیم، لذا مدام ناراحت‌تر می‌شویم.
?مثلاً کسی که نگاه حرام می‌کند، می‌خواهد لذت ببرد، درحالی‌که اگر می‌خواهد بیشتر لذت ببرد، اتفاقاً نباید لذت حرام کند، در این صورت، لذت حلالش کاهش پیدا می‌کند، و چون سهم لذتش را کامل نبرده‌، اذیت می‌شود. و برای رفع این ناراحتی، راه‌های حرام‌تر برای لذت‌بردن را دنبال می‌کند و باز هم بیشتر اذیت می‌شود. یعنی دومینویی شروع می‌شود که هرچه جلوتر می‌رود اعصابش بیشتر خُرد می‌شود. آیا ما در تبلیغ حجاب، ربط حجاب را با اعصاب‌خُردی آدم‌ها و آسوده‌تر زندگی کردن توضیح می‌دهیم؟!  
?حالا اگر بخواهیم به راحتی برسیم؛ باید چه‌کار کنیم؟ از امام صادق(ع) پرسیدند: راه رسیدن به راحتی چیست؟ فرمود: در مخالفت با هوای نفس است(أَیْنَ طَرِیقُ‏ الرَّاحَةِ ؛ تحف العقول/ص370) اگر با هوای نفست مخالفت کنی، راحت‌تر زندگی می‌کنی. مخالفت هوی در مقابل مخالفت با خدا است. متابعت از هوی هم در مقابل متابعت از خدا است. آدم با یک ذره گذشتن از راحتی، کرور کرور به خدا نزدیک می‌شود.
?البته ما باید راحت‌طلبی خودمان را مدیریت کنیم، نه اینکه آن را نابود کنیم! آرامش و راحتی گمشدۀ امروز بشر است، همین بشری که راحت‌طلبی بدبختش کرده است! این انسان، هم راحت‌طلب است و هم راحتی‌هایش را از دست داده، چون نمی‌داند چطور باید به راحتی برسد.
?آیا انسان اصلاً باید به‌دنبال راحتی باشد یا نه؟ آیا اسلام می‌گوید «دنبال راحتی نباشید!» در پاسخ باید گفت: یک راحتی مذموم داریم، و یک راحتی ممدوح. راحتی ممدوح بیشتر راحتیِ روحی و فکری است. راحتی مذموم هم بیشتر-نه مطلق- راحتی جسمی و راحتی‌های نابجایی است که نتیجه‌اش بدبختی است. اسلام نه‌تنها با راحتی مخالفت ندارد، بلکه برای رسیدن به راحتی، راه نشان می‌دهد. چون اگر می‌خواهی رشد کنی، باید آسوده‌تر زندگی کنی. و چون، خیلی از سختی‌ها، ما را بی‌‌دین می‌کنند!
?اصلاً آدم باید دنبال راحتی باشد تا بهتر بتواند به بندگی خدا بپردازد. فلسفۀ راحتیِ ممدوح و خوب، همین است. در روایت هست که خدا از هرکسی خوشش نیاید، این‌قدر گرفتارش می‌کند که وقت نکند به ذکر و مناجات بپردازد(أَمْلَأْ قَلْبَكَ شُغُلًا بِالدُّنْيَا؛ کافی/2/83)
#حسینیه_حقشناس-96.6.31

بارها از نحوه‌ی عزاداری برای سیدالشهداء سؤال می‌شد که چگونه باید عزاداری کنیم؟!
? فقیه مقدس، میرزای تبریزی، در حالی که اشک می‌ریخت، می‌فرمود: امام حسین (علیه‌السلام) هر آنچه را که داشت، در راه خدا فدا کرد و با فداکاری خود، دین را زنده نگه داشت.
و با اهدای خون خود از زحمات رسول اکرم و صدیقه‌ی شهیده و امیرالمؤمنین، علی بن ابی‌طالب و امام حسن مجتبی (علیهم‌السلام) دفاع کرد و از هیچ چیز در راه خدا دریغ ننمود!
حتی از اهل و عیال خود گذشت، حال وظیفه ماست که هر آنچه در توان داریم برای عزاداری سیدالشهداء (علیه‌السلام) به کار گیریم تا این واقعه تا ابد ان‌شاءالله زنده نگه داشته شود.
هر کس بخواهد در آخرت خشنود باشد و حسرت نخورد، باید به معنای واقعی حسینی باشد و در ایام وفیات اهل بیت (علیهم‌السلام) در مجالس حزن شرکت کند…
و هر آنچه در توان دارد کمک کند که ان شاء الله تمامی اعمال در پرونده‌ی او ثبت خواهد شد.
هر کاری که برای امام حسین (علیه‌السلام) انجام بدهید، حتی اشک ریختن بی‌نهایت ثواب دارد و تلاش کنید که در مجالس ابی‌عبدالله با سوز دل گریه کنید…
چنانچه امام صادق (علیه‌السلام) فرمود: لِکلِّ شَیء ثَوَابٌ إِلاَّ الدَّمْعَةَ فِینَا…
برای هر عملی، ثوابی معین است، مگر اشکی که برای ما می‌ریزد (چرا که ثوابش بسیار فراتر از تعیین به حد خاصی است)
? منبع: سیره عالمانه و پندهای حکیمانه آیت‌الله میرزا جواد تبریزی، ص ۱۱۴.