امام على عليه السلام:
درنگ در كارها، اوج خردمندى است و تندى، اوج حماقت است
التَّثَبُّتُ رَأسُ العَقلِ ، وَالحِدَّةُ رَأسُ الحُمقِ
كنزالفوائد ج1 ص199
عن امیرالمؤمنین(ع): تَعَطَّرُوا بِالاستِغفارِ لا تَفضَحكُم رَوائحُ الذُّنوبِ.
امیرالمؤمنین(ع) فرمود:
خود را با استغفار خوشبو کنید تا بوی بد گناهان، شمارا رسوا نسازد.
امالی شیخ طوسی، ص۳۷۲
بسم‌الله الرحمن الرحیم
می‌خواهم به شما پدر و مادر و….. درد دل کنم، به امید آنکه روزی از سنگینی مسئولیتی که بر دوشم انباشته شده برداشته باشم و با امیدی بیشتر از لطف و رحمت حق‌تعالی در پیشگاهش و در عدالتگاهش حاضر شوم. آن عدالتگاهی که ناچیزترین اعمال نیک و بد انسان این موجود خاکی به حساب خواهد آمد. بدین صورت آیا سزاوار است که بنشینیم و سکوت را مهری بر دهان نماییم و از اعمال خود غافل شده برای شاهی خود به هر سو قدم برداریم مگر نه اینکه درد ما درد اسلام و غم ما غم اسلام است و مرحمش اجرای احکام آن. ما اگر خود را مسلمان می‌دانیم و قرآن را کتاب خود قرار داده‌ایم و عمل به آن را رأس امور زندگی قرار داده‌ایم. رسیدن به سعادت جز این نخواهد بود که باید رنج‌ها کشید گذشت‌ها کرد به‌راستی اگر ما امید به عفو و رحمت الهی نداشته باشیم چه کنیم، آیا می‌توانیم خجل و سرافکنده در پیشگاهش حضور یابیم و بگوییم که ما از بندگان توییم. آیا می‌توانیم بر گناهانی که در این دنیا مرتکب شده‌ایم سرپوش گذاریم و یاری خواهیم که در آنجا نیز باز ستارالعیوب باشد….
ای عزیزان دست از اسلام برندارید و به آن وابسته‌تر گردید. از آنچه که شما را به راهی جز راه حق سوق می‌دهد دوری نمایید. راه تقواپیشگان را پیشه کنید و از آنچه که خدا روزی شما کرده، صدقه دهید. انفاق و احسان کنید.
توای شریک زندگی و غم و شادیم مبادا پس از مرگم غمناک باشی و دلسرد گردی. بدان که خدا با توست رنج‌ها و مشکلاتی که در راه او متحمل می‌شوی در عدالتگاهش بی‌حساب نخواهد ماند.
در هر سال پیشه کنند تقوی را، تقوی را، تقوی را
محمدرضا کارور- ۱۴/۸/۱۳۶۱
4 اسفندماه سالروز شهادت #شهید_محمدرضا_کارور
#شهید_محمد_رضا_کارور
برخلاف باور عامه، گریه کردن نشانه سلامتی است و باید مانند رفتاری مثل لبخند زدن با آن روبه‌رو شد.
تقریباً تمام حیوانات به نوعی ناراحتی، افسردگی و تنهایی خود را ابراز می‌کنند. تمامی پستانداران هنگام از دست دادن فرزند سوگواری می‌کنند.
اما به انسان سرکوب و کنترل احساسات آموزش داده میشود. به دختران گفته میشود حساس نباشند و از پسرها می‌خواهند که مرد باشند. به پسرها می می‌آموزند که گریه کار دختر است و به دخترها می گویند گریه زیاد کار دیوانه‌هاست.
“به ما یاد نداده‌اند که گریه ضروری است.”
اگر حس می‌کنیم گریه تنها راه ابراز احساسات است باید این کار را بکنیم. مقاومت در برابر گریه منجر به سرکوب عاطفی میشود و سرکوب عاطفی عواقب جسمی و روانی خاص خود را به دنبال دارد.
۱- گریه میدان انرژی را شفاف می‌کند
گریه کردن مثل حمام دادن میدان انرژی است. گریه احساسات و عواطف انبار شده را آزاد می‌کند و انرژی را در چاکراها به گردش در می‌آورد. بدن کودن نیست. می‌داند که چه وقت به چه چیزی نیاز دارد. تنها کاری که باید بکنید این است که به خودتان اجازه احساس کردن بدهید. همه موانع اجتماعی و قید و بندهایی که شما را از روبه‌رو شدن با احساسات منع می‌کند کنار بگذارید.
۲- گریه مسائل بیشتری را روشن می‌کند
وقتی درد را حس می‌کنید شروع می‌کنید به گریه کردن و سعی می‌کنید بفهمید دلیل این درد چیست.
هرچه بیشتر گریه می‌کنید ناخوداگاهتان بیشتر تخلیه میشود.
۳- گریه مانع بروز مشکلات جدی سلامتی میشود
سرکوب احساسات سلامتی را به خطر می‌اندازد. علم زیست انرژی به بررسی چگونگی تبدیل مشکلات روحی و روانی به مشکلات جسمی و بیماری می‌پردازد. به طور مثال اگر سیستم دفاعی شما درد را به خشم تبدیل کند و این درد به شکل خشم در بدن شما ذخیره شود در واقع شما بدن را با حجم زیادی هورمون استرس مسموم کرده‌اید.
نود درصد بیماری‌ها یا ناشی از استرس هستند یا به واسطه استرس تشدید می‌شوند. سرکوب احساسات منجر به آزاد سازی هورمون هایی نظیر، استرس، آدرنالین و کورتیزول میشود.
گریه کردن نوعی رها سازی روانی است. گریه کردن راهی است که بدن به واسطه آن احساسات را کنترل و هدایت می‌کند.
عرق کردن راهکار بدن برای کاهش دماست. اگر برای این که مردتر و عاقل‌تر به نظر برسیم جلو عرق کردن بدن را بگیریم دمای بدن به شدت بالا خواهد رفت. گریه کردن هم درست شبیه این موضوع است.
به هیچ عنوان از گریه کردن به هر دلیلی شرمنده، خجالت زده یا ناراحت نباشید. گریه کردن برای من همیشه معقول‌تر از سرکوب احساسات است.
? دکترانوشه
شاید این سوال را بارها از خودتون پرسیدید یا از شما پرسیده باشند
آیا با آگاهی جواب دادید؟
یا مثل سلام و احوالپرسی ها کلمات از پیش تعیین شده ای دارید؟
آیا در پاسخ به این پرسش تردید دارید؟
به عنوان یک مشاور دوست دارم یکی از تجارب خود را در طی سالها فعالیت در زمینه مشاوره و خدمات روان شناسی با شما عزیزان به اشتراک بگذارم. چیزی که فکر می کنم توجه به آن خیلی در زندگی همه ما اثر گذار است.
یکی از نیاز های اساسی همه ما، نیاز به دوست داشتن و دوست داشته شدن است . در بسیاری از مواقع فرد در دریافت و یا ارائه عشق و محبت دچار سختی میشود و آن میزان از محبت و ارتباط عاطفی را که نیاز دارد دریافت نمی کند.
کمبود عشق و عاطفه در روابط انسانی خود مشکلاتی را در بر دارد ، مثلا سرد مزاجی در روابط زناشویی،ایجاد پرخاشگری مستقیم و غیر مستقیم در فرد، پایین آمدن اعتماد به نفس، احساس خواستنی نبودن و …. می تواند از عوارض ناشی از این احساس باشد.
اینکه واکنش ها در مقابل این احساس چیست مقوله دیگری است که نیاز به بررسی دقیق دارد به خصوص اینکه آیا واکنشی که نشان داده میشود و پیامد های آن چقدر رضایت بخش و سازنده است . و خلاصه کلام حال ما را بهتر می کند یا بدتر؟؟
اگر ما احساس کنیم دوست داشتنی هستیم نوع ارتباطاتمان خیلی متفاوت از زمانیست که عکس این حس رو داشته باشیم و به همین میزان درجه رضایت مندی ما از زندگی تغییر فاحشی خواهد داشت.
درست است که در موارد زیادی این حس ریشه در دوران کودکی دارد ، ولی برای شروع دوست داشتن خودمون و پذیرش آنچه که هستیم هیچوقت دیر نیست.
1اولین گام در دوست داشتن خود توجه به ویژگی های مثبت خود می باشد . یعنی لازم است بیشتر بر جنبه های مثبت و داشته های مان تمرکز کنیم و از توجه بیش از حد به نداشته ها و کاستی ها بپرهیزیم.
2 قدم بعدی ابراز محبت به دیگران بدون توقع تایید از جانب آنهاست. به یاد داشته باشیم که هیچکس کامل نیست و هرگز نمی توان تأیید همگان را به دست آورد.
نسرین حاجی زاده
