من فکر می کنم آن چه موجب رنجش آدم ها از یکدیگر می شود ؛ این است که :
غالبا ما آدم ها توقع داریم طرف مقابلمان ، به تمام وقایع دنیا از زاویه ی دید ما نگاه کند !
در صورتی که درون هر آدمی ، دنیای متفاوتی وجود دارد که با
پذیرش این
تفاوت ها ، روابط شکل مناسب تری خواهند داشت …
به ميزان “حقارتشان” “توهين” ميكنند
به ميزان “فرهنگشان” “عشق ميورزند”
و به ميزان “كمبودهايشان” “آزارت ميدهند”
هرچه “حقيرتر” باشند
بيشتر “توهين ميكنند"تا حقارتشان را جبران كنند
هر چه “فرهنگشان غني تر باشد”
بيشتر به ديگران “عشق هدیه ميدهند”
وهرچه “هويّتشان عميق تر باشد”
“محترمانه تر رفتار ميكنند”
به اندازه “دركشان” , ميفهمند
و به اندازه “شعورشان” به “باورها و حرف هايشان عمل ميكنند
در دید وبازدیدها اگر کودک نوپایی را میشناسید و مخصوصا اگر او را دوست دارید
او را به زور بغل نکنید
به زور نبوسید
به زور از آغوش والدینش بیرون نکشید.
اضطراب جدایی و اضطراب غریبه مرحله ای طبیعی از رشد کودک است.
اگر کودکی را دوست دارید، به او تنها پیشنهاد دهید
و اگر تمایلی نشان نداد یا گریه کرد، ناراحت نشوید یا او را به زور بغل نکنید. این فشارها می تواند باعث آسیبهای جبران ناپذیر مثل?خجالتی شدن،
خشونت،
لجبازی
یا بیقراری در کودکان بشه.
?رهبرانقلاب: اگر ما عمامه‌ای‌ها درست نقش خود را بشناسیم و بتوانیم آن را ایفا کنیم، دنیا را آباد خواهیم کرد. ماها گاهی کوتاهی می‌کنیم؛ سراغ همان راه‌هایی می‌رویم که اهل دنیا رفته‌اند؛ آنگاه کار ما خراب میشود.
?یک تاجر، یک زمیندار، یک زمین‌خوار، یک مقاطعه‌کار، چه عمامه سرش باشد، چه شاپو سرش باشد، چه کراوات ببندد، چه تسبیح دست بگیرد؛ بالاخره حقیقت او که فرق نمیکند.
?اما اگر عمامه سرمان گذاشتیم و دنبال همان کارهایی بودیم که پاپیون زن‌ها و کراوات زن‌ها و بقیه‌ی اهل دنیا دنبال آن هستند، ما هم مثل آنها هستیم. لباس که تغییر اساسی ایجاد نمیکند؛ باید دید دل، جایگاهِ چیست. ٨٣/١٠/٢٣
