روزمان را با قرآن آغاز کنیم ( پیشاپیش هفته دفاع مقدس بر پیشکسواتان جهاد ومبارزه در راه حق مبارک باد)
✅✴️❎ ایام الله دفاع مقدس باید زنده نگه داشته شود
[سوره إبراهيم (14): آيه 5]
وَ لَقَدْ أَرْسَلْنا مُوسى بِآياتِنا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَكَ مِنَ الظُّلُماتِ إِلَى النُّورِ وَ ذَكِّرْهُمْ بِأَيَّامِ اللَّهِ إِنَّ فِي ذلِكَ لَآياتٍ لِكُلِّ صَبَّارٍ شَكُورٍ (5)
همانا موسى را همراه معجزاتى (به سوى مردم) فرستاديم (و به او گفتيم:) قومت را از تاريكىها به سوى نور خارج ساز و روزهاى (نزول قهر يا لطف) خدا را به آنان يادآورى كن، همانا در اين (يادآورى) براى كسانى كه صبر و مقاومت و سپاس فراوان داشته باشند نشانههايى از قدرت الهى است.
❎✴️✅امام خامنه ای در دیدار دست‌اندرکاران راهیان نور
۱۳۹۵/۱۲/۱۶
یک نکته این است که ما یاد روزهای بزرگ را نباید بگذاریم به دست فراموشی سپرده بشود. روزهای بزرگ هر کشوری و هر ملّتی آن روزهایی است که یک حادثه‌ی الهی به وسیله‌ی مردم و با دست مردم در آن انجام گرفته است. ذَکِّرهُم بِاَیّامِ الله؛ خداوند متعال در قرآن دستور میدهد به پیغمبر که آنها را به یاد ایّام‌الله بینداز. ایّام‌الله همین روزهای بزرگ تاریخ‌ساز است. خب، هشت سال دفاع مقدّس -به یک معنا هر روزش را حساب کنیم- جزو این ایّام‌الله است؛ نباید بگذاریم که این حوادث به دست فراموشی سپرده بشود. قرآن ما را تعلیم میدهد؛ این یادهایی که در قرآن شده است: وَ اذکُر فِی الکِتٰبِ ابراهیم ؛وَ اذکُر فِی الکِتٰبِ موسیٰ؛وَ اذکُر فِی الکِتٰبِ اِدریس؛وَ اذکُر فِی الکِتٰبِ مَریَم؛ نباید بگذاریم فراموش و دیگر داستانها در قرآن چقدر تکرار شده؛ باید به یاد آورد، باید نگذاشت فراموش بشود. ما البتّه در این زمینه شاهد تلاشهایی هستیم. من به آقای سرلشکر باقری خیلی خوش‌بینم و خیلی اعتماد دارم و گفتند که این کارها را داریم میکنیم یا کرده‌ایم.
❎✴️تدوین : رجبعلی بازیاد
اینکه عزاداری برای امام حسین(ع) و خاندان و اصحاب باوفای‌شان پس از 1380 سال چه فایده‌ای برای امروز ما دارد، پرسش مهم و در عین حال پرتکراری است که به نظر می‌رسد پاسخ داده شده است. در حالی که اگر به عمق و گستره این پرسش و پیامدهای نوشوندگی آن دقت کنیم، در هر زمانی باید برای تمهید پاسخی دقیق، صریح و عمیق به آن اندیشید. در واقع، نوع پاسخ و قوت اقناع‌کنندگی آن، تعیین‌کننده عیار ایمان و اعتقاد ما به قیام سرخ امام حسین(ع) است. با این نگاه، نهضت امام حسین(ع) به مثابه دانشگاهی خواهد بود که از نقطه آغاز تا عاشورای آن و تا غربت اسارت خاندان مظلوم امام مملو از عبرت‌ها و درس‌هایی است که برای جامعه امروز ما مفید است. شاگرد مکتب امام حسین(ع) در این صورت دیگر به مسائل اجتماعی و سیاسی جامعه خود بی‌تفاوت نیست؛ هنجارزدایی از ارزش‌های جامعه که به قیمت گزاف رشادت‌ها و شهادت‌ها به دست آمده، دل او را به درد می‌آورد؛ از اینکه فساد و ناکارآمدی عده‌ای در سطوح مختلف به کل دین تعمیم و تسری داده شود و نظام اسلامی‌ای که سرچشمه این همه دستاورد و موفقیت است، در مظان اتهام و ناسزااندیشی قرار گیرد، غصه می‌خورد و البته به فکر اقدامی اصلاحی از جنس حسینی است. فایده درس‌آموز دیگر زنده نگه داشتن قیام عاشورا، درس زندگی است. در اهمیت این موضوع و حساسیت آن همین بس که تمام مساعی دشمنان انقلاب و نظام اسلامی معطوف به تغییر سبک زندگی اسلامی و ایرانی امروز ما شده است. در حالی که در حادثه کربلا علاوه بر حماسه، عواطف و احساسات انسانی موج می‌زند که رمز ماندگاری عاشوراست و جامعه امروز به مهربان بودن نیاز شدید دارد. فایده آخری که در اینجا برای عزاداری‌های حسینی ذکر می‌شود کمک به فهم این موضوع است که ما امروز در کدام خط قرار داریم؟ چقدر حسینی هستیم؟ آیا در مسیر آن امام همام گام برمی‌داریم؟ آیا در این مسیر، حاضر به مبارزه و گذشتن از همه چیزمان در راه حفظ دین هستیم؟ اگرچه اسم یزید امروز گم شده است؛ اما یادمان باشد رسم یزیدی همچنان برجاست و هر زمان خود را بازسازی و به اقتضای عصری بازنمایی می‌کند. باید بنگریم بین دو خط حسینی و یزیدی کدام را برمی‌گزینیم؟ خدایا ما را همواره در خط حسینی قرار بده.
5- محور اراده انقلابی
شمر در جنگ صفین حاضر بود و در شمار شیعیان لشكریان امام علی علیه السلام، شجاعت از خود نشان داد. او در این جنگ به دلیل درگیری با «ادهم بن محرز باهلی»، به سختی مجروح شد(تاریخ الطبری، ج 5، ص 28؛ شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید، ج 5، ص 213)او 16 بار با پای پیاده به مکه رفت و شب ها به تهجد و شب زنده داری معروف بود با تمام اینها عاقبت شد جلاد دشت کربلا.
☑️ فراموش نکنیم که شمر بن ذی الجوشن، نخستین و آخرین بدطینت جهان نبوده و نیست. زمین، هیچگاه خالی از شمرها نبوده و نیست و نخواهد بود، چونان كه هیچ زمانی، زمین خالی از حجت و نیك نامان نبوده است. ممكن است در جهان پر از اضطراب، حسین بن علی ها كم باشند، اما رسوایی و نفرین حق طلبان همواره عاقبت بد اندیشی و بد خواهی امثال شمر است.
☑️ با علی در بدر بودن شرط نیست؛ ای برادر نهروان در پیش روست.
اگر قرار است جمهوری اسلامی ایران ،حضور مقتدرانه و عزتمند در عرصه و صحنه داخلی و بین‌الملل داشته باشد، جز با اراده انقلابی امکان پذیر نیست. اراده انقلابی ، مقطعی و تابع زمان خاص نیست . به عبارتی در اراده انقلابی نگاه منفعتی حمل نمی شود. تاریخ صدر اسلام وتاریخ انقلاب اسلامی ایران از ابتدا تاکنون از این کج رفته ها کم ندیده است؛ چه اصحاب حضرت رسول(ص) که در جنگ صفین در مقابل امام زمان خویش شمشیر کشیدند و چه برخی جا ماندگان انقلابی ،که فکر کردند چون برای انقلاب زحمت کشیده اند و زندان رفته اند پس طلبکار انقلاب‌اند.
☑️رهبر معظم انقلاب در بیانیه گام دوم انقلاب فرمودند:
«وسوسه‌ی مال و مقام و ریاست، حتّی در عَلَوی‌ترین حکومت تاریخ یعنی حکومت خود حضرت امیر‌‌المؤمنین (علیه‌السّلام) کسانی را لغزاند، پس خطر بُروز این تهدید در جمهوری اسلامی هم که روزی مدیران و مسئولانش مسابقه‌ی زهد انقلابی و ساده‌زیستی میدادند، هرگز بعید نبوده و نیست.»
☑️ادامه دارد….
#حسین_عباسیان
4- محور زمان شناسی
يكى از كسانى كه در طول راه كربلا به سیدالشهدا علیه السلام پيوست و همراه او شد. امام حسين علیه السلام كسى را مى‌خواست كه به راه آشنا باشد، تا از بيراهه به سوى كوفه رود.
طرماح بن عدى اعلام كرد كه من راه را مى‌شناسم و جلو افتاد و به سوى كربلا روان شدند. وقتى جلو افتاد، اشعارى را هم مى‌خواند كه با اين مطلع، آغاز مى‌شود:
يا ناقتى لاتذعرى من زجر وامضى بنا قبل طلوع الفجر.( اعيان الشيعه، ج7، ص396.)
و مضمون اشعار، در ستايش از دودمان رسول خدا صلی الله علیه و آله و سیدالشهداست. در ميانه راه، اجازه طلبيد كه به قبيله خود سر زده و به خانواده رسيدگى كند و برگردد. رفت و پس از چند روز وقتى دوباره برگشت به «عذيب الهجانات» كه رسيد، خبر شهادت امام را شنيد. اندوهگين شد و گريست، از اين كه توفيق شهادت در ركاب امام، نصيب او نشد (حياة الامام الحسين علیه السلام، ج 3، ص 83)
مقام معظم رهبری در باب لحظه شناسی و انجام تکلیف در زمان خود ، فرمایشات متعددی دارند و از جمله مصادیقی که بارها و بارها در بیانات به آن اشاره نموده اند بحث توابین است که به 3مورد از این فرمایشات اشاره می شود.
☑️1- «عدّه‌ی توّابین، چند برابر عدّه‌ی شهدای کربلاست. شهدای کربلا همه در یک روز کشته شدند؛ توّابین نیز همه در یک روز کشته شدند. اما اثری که توّابین در تاریخ گذاشتند، یک هزارم اثری که شهدای کربلا گذاشتند، نیست! به‌خاطر اینکه در وقت خود نیامدند. کار را در لحظه‌ی خود انجام ندادند. دیر تصمیم گرفتند و دیر تشخیص دادند.»( بیانات در دیدار فرماندهان لشکر ۲۷ محمد رسول‌الله (ص) ۲۰/۳/۷۵)
☑️2- «فرق بین شهدای کربلا و توّابین همین است. شهدای کربلا هم شهید شدند، توّابین هم شهید شدند. فاصله‌ی زمانی بین آنها هم خیلی زیاد نبود؛ اما شهدای کربلا در عرش انسانیت قرار دارند، شهدای توّابین نه؛ مقامشان با آنها خیلی فرق دارد. چرا؟ چون شهدای کربلا به ندای حسین بن علی علیه‌السّلام در وقتِ خود پاسخ دادند؛ ولی توّابین به ندای آن حضرت، بعد از گذشتن وقت پاسخ دادند. فرقش این است.»( ۱۳۷۸/۰۶/۰۸بیانات در دیدار خانواده‌هاى شهیدان قائن)
☑️3- «توّابین آن‌وقتی که باید می‌آمدند -که عاشورا بود- نیامدند، وقتی آمدند که کار از کار گذشته بود. یا قیام مردم مدینه با رهبری عبدالله بن حنظله. آمدند در مقابل یزید ایستادند، قیام کردند، حاکم مدینه را بیرون کردند، امّا دیر؛ آن‌وقتی که شنیدند که حسین‌بن‌علی (علیهماالسّلام) از مدینه خارج شد، آن‌وقت باید به این فکر می‌افتادند، نیفتادند؛ دیر به فکر افتادند، یک سال بعد [به فکر افتادند]؛ نتیجه هم همانی شد که تاریخ ثبت کرده است؛ قتل‌عام شدند، تارومار شدند، نابود شدند، هیچ کاری هم نتوانستند بکنند. کار را در وقت باید انجام داد.»( ۱۳۹۵/۱۰/۱۹بیانات در دیدار مردم قم)
☑️ادامه دارد….
#حسین_عباسیان
