➖ از پیام «تو» سرزنشگر و توهین آمیز پرهیز کنید. «تو هیچ وقت نمی فهمی»، «تو فقط فکر خودتی» و جملاتی از این قبیل این پیام را به طرف مقابل می رساند که «تو خطا کاری و تمام تقصیر ها هم به گردن توست.»
➖ از پرداختن (نشخوار ذهنی) به گذشته ها پرهیز کنید. وقتی عصبانی هستید هرگز مسائل گذشته را مطرح نکنید. با برگشت به گذشته در واقع دلیل و مدرک برای ضعف و کاستی های همسرتان جمع آوری می کنید و پیام تان این است «تو بدی، تو بدی، تو بدی، تو همیشه این عیب را داشتی و اصلا بهتر هم نمی شوی» در نتیجه فاصله هایتان بیشتر و بیشتر خواهد شد.
➖ همسرتان را تهدید نکنید. «اگر به خانه مادرت بروی…»، «اگر فلان کار را انجام دهی…» پیام این تهدیدها این است که تو بدی و من قصد دارم حتما تو را تنبیه کنم.
➖ زبان بدن «باز» و «پذیرنده» داشته باشید. وقتی لب هایتان را می گزید، اخم می کنید، دندان هایتان را به هم فشار می دهید، چپ چپ به همسرتان نگاه می کنید یا با شک و تردید یا تنفر به او خیره می شوید، زبان بدنتان با صدای بلند و واضح می گوید «شما قصد ندارید ارتباط درست و موثری با همسرتان داشته باشید .»
والديني كه زود عصباني ميشوند، تحمل كمي دارند، انتظار دارند همه چيز طبق خواسته آنها پيش برود.
چنین والدینی کودکی بدي داشته اند، ناكامي هاي خود را بر سر ديگران خالي ميكنند و به مجازات كردن و تنبيه كردن اعتقاد دارند.
و باعث آزار فيزيكي ، رواني، كلامي، يا عاطفي فرزند خود ميشوند.
چنین فرزندانی معمولا مضطرب هستند و مهارتهاي اجتماعي ضعيفي دارند.(خجالتي و مضطرب يا جنگجو و پرخاشگر)
ودر آينده به افسردگي مبتلا خواهند شد.
كودكانى كه مورد احترام قرار گيرند، احترام گذاشتن را ياد مى گيرند. كودكانى كه مورد مراقبت قرار گيرند، مراقبت از ضعيف تر از خودشان را ياد مى گيرند. كودكانى كه به خاطر آنچه كه هستند مورد عشق قرار گيرند، نمي توانند تعصب و عدم تحمل را ياد بگيرند. در محيطى اين چنينى آن ها ايده آل هاى خودشان را گسترش مى دهند كه چيزى جز “انسان” نيست، چرا كه آن ها با تجربه ى عشق، رشد كرده اند
آلیس میلر
صبر و شكيبايى به اندازه مصيبت نازل مى شود و كسى كه دستش را (به سبب بى تابى و ناشكرى) به هنگام مصيبت بر زانو زند اجر او ضايع مى گردد
(و پاداشى در برابر مصيبت نخواهد داشت).
نهج البلاغه: حكمت ١٤٤
در بعضی موارد کودکان سوال هایی میپرسند که پدر و مادرها فکر میکنند مناسب سن شان نیست و نمیدانند چگونه به این پرسش ها جواب دهند.
در این گونه مواقع نباید به هیچ عنوان به کودک دروغ گفته شود.
اگر پدر و مادری نمی دانند که چه جوابی بدهند، باید جواب را به تعویق بیندازد و مثلا بگویند “هروقت بزرگتر شدی من برایت توضیح می دهم". “وقتی به مدرسه رفتی جواب تو را خواهم داد".
در واقع به تعویق انداختن و فرصت گرفتن بهترین کاری است که والدین می توانند انجام دهند.
