-
⛳️⛳️⛳️
شب عاشورا، سپاهیان تاکید کردند بر پشتیبانی از ولایت ثابت قدم خواهند ماند، این اطمینان را دادند که در برابر فشارها و طوفان حوادث جاخالی نخواهند کرد.
? امام صادق(ع) هم برای نشان دادن میزان اطاعت آن یار خود دستور دادند وارد تنور پر از آتش شود!
⚜ همه زمانها لحظات حیاتی دارد ، در این لحظه ها باید فرمانده از ثبات قدم پیروانش اطمینان حاصل کند، این امری تشریفاتی نیست، بلکه نیاز ضروری و پیش نیاز یک درگیری است، حتی رهبری طرح مانورش را بر اساس تعداد و کیفیت نیروهایش می ریزد.
? شما هم اگر مسؤل یک گروه کوهنوردی باشید بر حسب توان و میزان آمادگی و بازخوردی که اعضاء گروه به شما می دهند ، منطقه کوهنوردی و مقدار پیشروی را تعیین می کنید.
⚜ رهبری می خواهد بداند آحاد مردم، میزان آمادگی شان برای ورود به دل حوادث چه میزان است، در محاصره اقتصادی و تهاجم فرهنگی، چقدر حاضریم ایثار کنیم، یا بر عکس چقدر نق می زنیم و خسته شدیم.
⚜ این مردم به کالای ایرانی فعلا اکتفا می کنند یا در اوج محاصره اقتصادی هم ، کالای لوکس می طلبند، به دنبال جمع آوری بیشتر مال و منال اند و حرص می زنند یا آماده ایثار اند و به یک اشاره رهبری ، حاضرند مقاومت را دوچندان کنند.
⚜سلاح تقوی و صبر و بصیرت و علم در دست دارند یا کم طاقت اند! هر کدام چون ستاره ای در آسمان و عرصه این جنگ بی امان می درخشند یا بی حال و کم سویند!
⚜پس اگر فکر می کنید زمان نشان دادن همت و استقامت و مردانگی است، یاعلی.

? #دستۀ_عزاداری یعنی دستۀ رزم! یعنی کاش در کربلا بودیم و حسین(ع) را یاری می‌کردیم!

?چرا دسته‌های عزاداری، از ده شب قبل تا ظهر عاشورا به اقامۀ عزا می‌پردازند؟ چون این دسته‌ها، دسته‌های عزا و سوگواری نیستند، بلکه دسته‌های نصرت حسین(ع) هستند که می‌‌خواهند حسین(ع) را یاری کنند. لذا بعد از ظهر عاشورا که خبر شهادت حسین(ع) می‌رسد، دسته‌های عزا، به خانه‌ها و تکیه‌ها می‌روند و عزاداری به نوع دیگری ادامه پیدا می‌کند.

?معنای دسته‌های عزاداری این است که «ای حسین! کاش ما در کربلا بودیم و تو را یاری می‌کردیم» دسته‌های عزاداری یعنی دسته‌های رزم، یعنی سازمان‌دهی نیروهای مقاومت، یعنی همان کسانی که آماده هستند دشمنان حسین(ع) را نابود کنند.

?علیرضا پناهیان - ۹۶.۷.۵

?عباس (۲۶ - ۶۱ق)، مشهور به ابوالفضل  و قمر بنی‌هاشم، فرزند امام علی علیه‌السلام  و ام البنین و سردار و پرچمدار سپاه امام حسین علیه السّلام در واقعه کربلا است. او در کربلا سقّای  سپاه بود؛ از این رو، در بین شیعیان به «سقای دشت کربلا» معروف است

?حضرت عباس علیه السلام در ۴ شعبان  سال ۲۶ق  در مدینه به دنیا آمد. در دوران کودکی از پدرش تحصیل علم کرد و امام علی (ع) فرمود: 
اِنَّ وَلَدِی العَبّاسَ زُقَّ العِلمَ زَقّاً؛
همانا فرزندم عباس در کودکی علم آموخت و به سان نوزاد کبوتر، که از مادرش آب و غذا می‌گیرد، از من معارف فرا گرفت.
?در مدت ۱۴ سال که با پدر زیست، همیشه و در همه حال در کنار پدر حضور داشت
ایشان در سال۳۷۷ق درجنگ صفین حضور داشت و سخنانی در توصیف شجاعت ایشان نقل شده است.

?کنیه‌ و القاب
«ابوالفضل» مشهورترین کنیه عباس است. «ابوالقاسم» کنیه‌ دیگر او است که از زیارت اربعین بر گرفته شده.
قمر بنی‌هاشم، #باب_الحوائج، طَیّار، سقّا پرچمدار و علمدار از القاب آن حضرت است

♦️امام سجاد علیه السلام :«خدا عمویم عباس را رحمت کند، به راستی ایثار و جانبازی نمود، جنگ نمایانی کرد تا دستانش قطع شد و خود را فدای برادرش نمود. خداوند در برابر این فدارکاری - همانند عمویش جعفر طیار- دو بال به اوعنایت کرد تا به یاری آنها، همراه فرشتگان در بهشت پرواز کند. همانا عباس نزد خداوند تبارک و  تعالی مقامی دارد که تمامی #شهیدان، در روز قیامت، بر او غبطه می‌خورند و رسیدن به آن مقام را آرزو می‌کنند.»

♦️امام صادق علیه‌السلام در توصیف عباس (ع):«بصیرت نافذ، بینش عظیم، ایمان بسیار، #جهاد در  محضر امام حسین (ع)، جانبازی و ایثار، شهادت در راه امام خود، تسلیم در برابر جانشین رسول خدا (ص)، تصدیق امام زمانش، وفاداری، تلاش تا آخرین حد و….»

♦️همچنین در آغاز زیارتنامه ایشان می‌فرماید:«سلام بر تو ای بنده نیکوکار و فرمانبرِ خدا و پیامبر خدا(ص) و امیرالمؤمنین (ع) و حسن(ع) و حسین(ع)».

♦️امام زمان علیه السّلام : «سلام بر ابوالفضل العباس، پسر امیرمؤمنان(ع)، آن که جان خود را نثار برادرش کرد، دنیا را وسیله آخرت خود قرار داد و فدای برادرش شد. او که  نگهبان بود و بسیار کوشید تا آب را به لب تشنگان حرم برساند و دو دستش در جهاد فی سبیل الله قطع شد.
خداوند قاتلان او، یزید بن رقاد و حکیم بن طفیل طائی را از رحمت خود دور سازد.»

? منابع روایات :خصال، ۱۴۱۰ق، ج۱، ص۶۸. اعیان الشیعه، ج۷، ص۴۳۰. کامل الزیارات، ۱۳۷۷ش، ص۷۸۶، بطل العلقمی، ج۲، ص۳۱۱

باخودم میگفتم کاش #زینب_کبری در کربلا نبود آخر مگر یک #زن چقدر توان تحمل مصیبت را دارد؟
کاش نبود و نمیدید بدن قطعه قطعه شده ی علی اکبر را…
کاش نبود و نمیدید دستان قلم شده ی علمدار کربلا را…
کاش نبود و نمیدید حنجر خونین علی اصغر را …
کاش نبود و نمیدید راس برادر بر ……..
و هزار تا کاش دیگر و اما نه
نه
ناگهان به یاد عصر روز واقعه افتادم…
به یاد طفلان بی پناهِ پناه برده به دامان ایشان
به یاد تن تب دار امام و پرستاری ایشان
به یاد مخدرات حرم و غیرت ایشان
به یاد کوفه و بازار لعنتی آن و خطبه غرای ایشان
به یاد شام و زخمهای زبان و صلابت نگاه ایشان
به یاد مجلس شراب و جمله طوفانی “ما راینا الا جمیلا ” ی ایشان
براستی اگر زینب نبود چه میشد؟
قطعا اگر زینب کبری نبود اثری از عاشورا حتی نبود
اینجا نقش یک #بانوی_انقلابی را بیشتر درک کردم

زمان شناس و دشمن شناس

بانویی که در اوج حیاست و این اما مغایر با روشنگری او در برابر نامردهای روزگار نیست

بانویی که در اوج احساسات و عواطف زنانه است و این اما نتوانست باعث شود که در مشکلات و مصائب عنان از کف بدهد
براستی چقدر در تاریخ موثر است یک #بانویِ_انقلابیِ_بصیر

۱- قرار دادن کودک در مکان های ترسناک؛
۲- محروم کردن کودکان از بازی و تفریح؛
۳- تنها گذاشتن کودک در منزل؛
۴- اخراج از منزل و طرد کودک؛
۵- اجازه گریه نداشتن و کنترل احساسات کودک؛
۶- عدم ارتباط چشمی و گوش ندادن به کودک؛
۷- مسخره کردن و ایجاد حس حقارت در کودک؛
۸- طرد و آزار کودک با جنسیت غیر دلخواه؛
۹- سرزنش و ملامت کودک در حضور دیگران؛
۱۰- به توجهی به بهداشت، تغذیه و پوشاک کودک؛
۱۱- بهره کشی و توقعات نا معقول از کودک؛
۱۲- استفاده از کودک برای تحریک جنسی بزرگسالان؛
۱۳- محروم نمودن کودک از محبت و آغوش گرم؛
۱۴- استفاده نادرست از داروهای خواب آور برای کودک؛
۱۵- مشاجرات خانوادگی در حضور کودک؛
۱۶- استفاده از الکل و مواد مخدر در حضور کودک؛
۱۷- کتک زدن و تنبیه جسمی کودک