ما دو نوع نماز داریم:
1⃣ یکی نماز ملفوظ است. یعنی نمازی که انسان فقط الفاظ را می خواند و نمازش در محدوده الفاظ است.
2⃣دوم؛نماز مقبول است.یعنی نمازی که انسان را از گناه دور نگه می دارد ،چون قرآن فرمود :
“ان الصلاه تنهی عن الفحشاء والمنکر”
راه تشخیص نماز مقبول از نماز ملفوظ در این است که:
اگر نماز صبح توانست تا ظهر انسان را از گناه حفظ کند این نماز مقبول است،
اگر نماز ظهر وعصر توانست تا شب انسان را دور از گناه نگه دارد ،چنین نمازی ،نماز مقبول است.
وگرنه نمازی که بعدش گناه انجام شود،فقط نماز ملفوظ است..
از بیانات آیت الله جوادی_آملی
در روزگاری که جهان دل زده از سیطره ی امپراطوری های مختلف روم، ایران و حاکمیت کلیسا بر جامعه انسانی بود و مستضعفان و فقرا از خودخواهی و بی اخلاقی های عصر جاهلیت به ستوه و رنج آمده بودند، و انسان های بسیاری وجود منجی واقعی را به نظاره نشسته بودند، گوهر و ستاره ای درخشان در منطقه ای بیابانی به نام جزیره العرب پا در عرصه گیتی گذاشت که با خود نوید روح بخش رحمت، سعادت و کمال را برای جهانیان به ارمغان آورده بود.
به مناسبت سال روز میلاد با سعادت رسول مهربانی ها محمد مصطفی(صلی الله و علیه وآله) بر آن شدیم که خوشه هایی از خرمن جاذبه های اخلاقی این پیامبر الهی را به رشته تحریر در آوریم.
پیامبری با خیر و برکت برای بشریت!
پیامبر اکرم(صلی الله علی و اله) در سیره و روش اخلاقی خود و همچنین در آیین وحیانی که برای بشریت به ارمغان آورد، شاخص های مهم اخلاقی را به ودیعه گذاشت که رعایت و به کار بستن آن مکارم و خوبی ها در زندگی می تواند برای تمام بشریت، سعادت و کمال را به همراه داشته باشد؛ از این رو باری تعالی در کلام وحیانی خود ایشان را مایه رحمت و برکت برای جهانیان معرفی می فرماید.[1]
چنانکه می دانیم به پیروان امیرالمومنین علی(علیه السلام) شیعه می گویند؛ با این وجود، جریان شیعه به شیعه جعفری معروف شده است. در این مقاله برآنیم در این باره بیشتر به کنکاش پرداخته و به دو دلیل برای نامیدن شیعه به شیعه جعفری اشاره کنیم.
هدف هفته وحدت رسیدن به اتحاد است و نه وحدت؛ یعنی گفتمان وحدت اسلامی نمی خواهد بگوید شیعه سنی شود و یا بالعکس، بلکه مقصود تاکید بر اشتراکات در عین وجود اختلافات است.
هفته وحدت یکی از مهم ترین اقدامات مرحوم امام خمینی (ره) بعد از انقلاب می باشد. این اقدام جهان اسلامی که چندین قرن متفرق بوده را به اجتماع و برادری فراخواند و بسیاری از نقشه های دشمنان اسلام را نقش بر آب کرد.
اما برخی از شیعیان رسیدن به این وحدت را ملازم با ترک اعتقادات شیعه تلقی می کنند به همین جهت برای این موضوع ارزشی قائل نیستند. البته در بین اهل تسنن هم هستند کسانی که وحدت را مغایر با اعتقادات خود می دانند.
ولی آنچه که ما به دنبال آن هستیم اتحاد بین تشیع و اهل تسنن است و نه وحدت.
