ای پرچم کربلا به دوشت، زینب
قربان تو و خشم و خروشت زینب
تا موی سرت، سپید شد از غم دوست
شد کعبه ی دل، سیاه پوشت زینب
دلم گرفته از این انتظار طولانی
به پشت پرده غیبت چقدر می مانی
سرم فدای قدمهای تو بگو امشب
کجا برای غم عمه روضه میخوانی؟
فدای شال سیاهت که دور گردن توست
چقدر مثل دل عمه ات پریشانی
به یاد غربت زینب دو دیده ات خون است
دلت شکسته ترین شد امامِ بارانی
به گوشه ای ز نگاهت بیا بخر ما را
به پای درد دل عمه ات ببر ما را
وفات (بلکه شهادت) حضرت زینب سلام الله علیها تسلیت باد
بشنود گوش گرگ های خبیث
مملکت مال بچه های علیست
خط پایان عمر اسرائیل هم
بسته به پلک های حضرت سیدعلیست
مانع راه “علی” بودن توانِ سنگ نیست
از شکاف کعبه و دروازه ی “خیبر” بپرس
فقط حیدر امیرالمونین است
گیرم هزار کعبه خدا خلق می نمود
چنگی به دل نمی زد اگر مرتضی نبود
شایسته است رو به نجف، عاشق علی
شب را سحر کند همه در حالت سجود
روح الامین ز جانب حق ذاکر علی است
گهگاه اگر به سمت نبی می کند فرود
ما را ز خاک پای علی آفریده اند
در کثرتیم اگر همه از وحدت وجود
تنها امیر هر دو جهان گشته مرتضی
کوری چشم دومی و آن زن حسود
حاجی به دور کعبه و ما دور مرتضی
حج ها بدون حب علی واقعا چه سود؟!
من خاک پای هرکه شده زائر علی
بر زائران خاک نجف رحمت و درود
رفتم بهشتِ مشهد و کرب و بلا ولی
خاک بهشت هم به دلم چون نجف نبود
حال دلم بد است، نجف روزی ام کنید
رحمت به شاعری که به شعر این چنین سرود:
“چون کوی دوست هست به صحراچه حاجتست”
ایوان طلای یار، دل از عاشقان ربود
با ذکر یاعلی ز جهان محو می کنیم
آل سعود روزی و روز دگر یهود
محمدجواد شیرازی
