بعضی از اصحاب پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) این چنین بودند که سنگی در دهان می گذاشتند و هر وقت می خواستند حرفی بزنند، با خود فکر می کردند که آیا برای خداست؟
اگر بود، سنگ از دهان بیرون کرده و سپس تکلم می کردند.
عده ای از صحابه پیامبر معمولا ساکت بودند و گاهی همانند آدم مغموم، آهی از سینه می کشیدند و حرف زدن آنها شبیه افراد بیمار بود.
از جمله ربیع بن خُثیم این چنین بود که در اوایل هر روز، کاغذی پیش خود گذاشته و هر چه را می گفت در آن می نوشت.
پس در شب آنچه را نوشته بود مطالعه کرده و به نفس خود از روی محاسبه می گفت آه، کم گویان نجات یافتند و ما بسیار گفتیم.
منبع:
مصباح الشریعه، تذکرة الحقایق، باب 27
سهدسته ارزنان عذاب قبرندارندو با فاطمه زهرا(س) محشور خواهند شد:
۱_ زنی که سخت گیری های همسرش را تحمل کند و صابر باشد؛
۲_ زنی که در برابر بد خُلقی شوهرش صبور باشد؛
۳_ زنی که مهریه خود را به همسرش ببخشد.
خداوند در برابر انجام هر یک ثواب هزار شهید و یک سال عبادت به او خواهد داد.
وسائل الشیعه، ج 21، ص 285
بخشش آن است که اما و اگری پیش از آن نباشد و منت گذاری درپی آن نیاید.
بخشندگی پیش از درخواست از بزرگترین بزرگواریهاست.
گناه را با کیفر مداوا مکن و در میان آن دو، راهی برای عذر خواهی بگذار.
شوخی هیبت را میبلعد.
انسان ساکت بر هیبت و وقار خود میافزاید.
آن کس که از او چیزی بخواهند، آزاد است تا آن زمان که وعده دهد. و برده است، تا آن زمان که به وعده عمل کند.
فرصت زودگذر است. و به کندی و سختی دوباره به دست میآید.
نعمتها تا زمانی که هستند ناشناختهاند و هنگامی که رخت بربستند، شناخته میشوند.
معانیالأخبار، صفحه 257، حدیث 2