مرد مسیحی

امام پنجم، محمد بن علی بن الحسین (علیه‌السلام) لقبش باقر است. باقر یعنی شکافنده. به آن حضرت، باقرالعلوم، یعنی شکافنده دانش‌ها می‌گفتند.
مردی مسیحی، به صورت مسخره، کلمه باقر را به کلمه بقر تغییر داد و به آن حضرت گفت: انت بقر؛ تو گاو هستی!

امام، بدون آنکه از خود ناراحتی نشان دهد و اظهار عصبانیت کند، با کمال سادگی گفت: نه، من بقر نیستم من باقر هستم.
مسیحی گفت: تو پسر زنی هستی که آشپز بود.

امام فرمود: شغلش این بود و شغل، عار و ننگ محسوب نمی‌شود. مسیحی گفت: مادرت سیاه و بی‌شرم و بدزبان بود!

امام فرمود: اگر این نسبت‌ها که به مادرم می‌دهی راست است، خداوند او را بیامرزد و از گناهانش بگذرد و اگر دروغ است، خداوند از گناه تو بگذرد که دروغ و افترا بستی!

مشاهده این همه حلم، از مردی که قادر بود، همه گونه موجبات آزار یک مرد خارج از دین اسلام را فراهم آورد، انقلابی در روحیه مرد مسیحی ایجاد نمود و او را به سوی اسلام کشاند و مرد مسیحی، با دیدن چنین برخوردی مسلمان شد

داستان راستان، ج 1، ص 22

حضرت موسی (علیه‌السلام) در جایی نشسته بود، ناگاه ابلیس که کلاهی رنگارنگ بر سر داشت نزد موسی آمد. وقتی که نزدیک شد، کلاه خود را برداشت و مؤدبانه نزد موسی (علیه‌السلام) ایستاد.

موسی (علیه‌السلام) گفت: تو کیستی؟
ابلیس گفت: من ابلیس هستم!

موسی (علیه‌السلام) گفت: آیا تو ابلیس هستی؟ خدا تو را از ما و دیگران دور گرداند!
ابلیس گفت: من آمده‌ام به خاطر مقامی که در پیشگاه خدا داری، بر تو سلام کنم!

موسی (علیه‌السلام) گفت: این کلاه چیست که بر سر داری؟
ابلیس گفت: با رنگ‌ها و زرق و برق‌های این کلاه، دل انسان‌ها را می‌ربایم.

موسی (علیه‌السلام) گفت: به من از گناهی خبر ده که اگر انسان آن را انجام دهد، تو بر او چیره می‌شوی و هر جا که بخواهی، او را می‌کشی.
ابلیس گفت: اذا اعجبته نفسه و استکثر عمله، و استصغر فی عیبه ذنبه؛

سه گناه است که اگر انسان گرفتار آن بشود، من بر او چیره می‌گردم:
1- هنگامی‌که او، خودبین شود و از خودش خوشش آید؛
2- هنگامی‌که او عمل خود را بسیار بشمارد؛
3- هنگامی‌که گناهش در نظرش کوچک گردد

داستان‌های اصول کافی، ج 2، ص 262

راز آفرينش دوزخ

امام على عليه السلام: مَن وَضع نَفسَهُ مَواضعَ التُّهمَةِ فلا يَلومَنّ مَن أساءَ بهِ الظّنّ

هركس خود را درجايگاه هاى تهمت قراردهد، نبايدكسى راكه به او گمانِ بد مى برد سرزنش كند

مرحوم حضرت حجه الاسلام شیخ احمد رحمانی همدانی صاحب کتاب “فاطمه الزهراء بهجه قلب المصطفی” می‌فرماید: از استادم و آن کس که از هر جهت به او اعتقاد دارم، مرحوم آیه الله ملاّ علی معصومی (آخوند همدانی) شنیدم که می‌فرمود: به هنگام توسّل به حضرت زهرا علیها السّلام پانصد و سی مرتبه بگویید:
اللّهمّ صلِّ عَلَی فاطِمَهَ وَ أبِیها وَ بَعلِها وَ بَنیها بِعَدَدِ ما أحاطَ بِه عِلمُک؛
خداوندا، بر فاطمه و پدرش و همسر و پسرانش به تعداد آنچه که دانشت بر آن احاطه دارد، درود فرست!

و نیز از آن بزرگوار شنیدم که می‌گفت:
الهی بحقّ فاطمهَ و أبیها و بَعلِها و بَنیها وَ السِّرِّ المُستَودِعِ فیها؛
خداوندا، به حقّ فاطمه و پدرش و همسرش و پسرانش و به آن سرّ و رازی که در وی به امانت و ودیعه گذاشته شده است.
که اگر این دعا را خواندی إن شاء الله تعالی حاجتت برآورده می‌شود.

فاطمه الزهراء (سلام الله علیها) بهجه قلب المصطفی (صلی الله علیه و آله) ص ۲۵۲.