​

امام صادق ع ؛

اگر غم‌ها پیوسته به تو روی آورد

پس بگو

《لا حَولَ وَ لا قُوَّةَ الاّ بِالله》
 سفینة البحار ۲۰۷/۳

 بِسْم اللهِ الْرَّحْمنِ الْرَّحیم
 از حضرت رضا (ع) روایت شده: در بنی اسرائیل قحطی شدید پی در پی اتفاق افتاد، زنی بیش از یک لقمه نان نداشت، آن را در دهان گذاشت تا بخورد.
 فقیری فریاد زد ای کنیز خدا وای از گرسنگی، زن گفت در چنین زمان سختی صدقه دادن رواست، لقمه را از دهان بیرون آورد و به فقیر داد.
 زن فرزندی کوچک داشت که در صحرا هیزم جمع می‌کرد، گرگی رسید و طفل صغیر را با خود برداشت و برد، مادر به دنبال گرگ دوید، خداوند جبرئیل را مأمور نجات طفل فرمود.
 جبرئیل پسر بچه را از دهان گرگ گرفت و به سوی مادرش انداخت و به مادر گفت: ای کنیز خدا از نجات فرزندت راضی شدی، لقمه‌ای در برابر لقمه ای.

گفتم: خدا آخه این همه سختی؟ چرا؟

گفت: «انَّ مع العسر یسرا»

“قطعا به دنبال هر سختی، آسانی است.(انشراح/6)
گفتم: واقعا؟!

گفت: «فإنَّ مع العسر یسرا»

حتما به دنبال هر سختی، آسانی است.(انشراح/7)
گفتم: خب خسته شدم دیگه…

گفت: «لاتـقـنطوا من رحمة الله»

از رحمت من ناامید نشو.(زمر/53)
گفتم: انگار منو فراموش کردی!

گفت:«اذکرونی اذکرکم»

منو یاد کن تا یادت باشم.
گفتم: تا کی باید صبر کرد؟!

گفت: « وَ ما یدریک لَعلَّ السّاعة تکون قریبا»

تو چه می دانی، شاید موعدش نزدیک باشد.(احزاب/63)

«انّی اعلم ما لاتعلمون»

من چیزایی میدونم که شما نمی دونید.(بقره/ 30)
گفتم: تو بزرگی و نزدیکیت برای من کوچک، خیلی دوره! تا اون موقع چی کار کنم؟

گفت: « و اتّبع ما یوحی الیک و اصبر حتی یحکم الله»

حرف هایی که بهت زدمو گوش کن، و صبر کن ببین چی حکم می کنم.

(یونس/ 109)
ناخواسته گفتم: الهی و ربّی من لی غیرک (خدایا آخه من غیر تو کیو دارم؟!)

گفت: «الیس الله بکاف عبده»

من هم برای تو کافی ام.(زمر/36)

 آیات عظام امام خمینی، صافی گلپایگانی، نوری همدانی: 

وضو گرفتن در نهرهای بزرگ اگر چه انسان نداند که صاحب آنها‏‎ ‎‏راضی است، اشکال ندارد ولی اگر صاحب آنها از وضو گرفتن نهی کند احتیاط‏‎ ‎‏واجب آن است که با آب آنها وضو نگیرند.‏
 آیت الله سیستانی: 

وضو گرفتن از نهرهای كوچک یا بزرگ كه بنای عقلاء بر جواز تصرّف و استفاده از آنهاست، بدون اجازه مالک، هرچند انسان نداند كه صاحب آنها راضی است، اشكال ندارد بلكه اگر صاحب آنها از وضو گرفتن نهی كند یا اینكه انسان بداند كه مالک راضی نیست یا اینكه مالک، صغیر یا دیوانه باشد، باز هم تصرّف جایز است.
 آیت الله مکارم شیرازی: 

وضو گرفتن از نهرهاى بزرگ و کوچک جایز است، هرچند انسان نداند صاحبان آنها راضى هستند، امّا اگر صاحب آنها از وضو گرفتن صریحاً نهى کند احتیاط واجب ترک است و اگر مجراى نهر را بدون اجازه صاحبش تغییر داده اند، احتیاط آن است که از آن وضو نگیرند.
آیت الله وحید: 

وضو گرفتن در نهرهاى بزرگ اگر چه انسان نداند كه صاحب آنها راضى است اشكال ندارد ، ولى اگر صاحب آنها از وضو گرفتن نهى كند يا اين كه انسان بداند كه مالك راضى نيست ، وضو گرفتن از آنها جايز نيست ، و همچنين است بنابر احتياط واجب اگر مالك صغير يا مجنون باشد يا آن نهرها در تصرّف غاصب باشند ، و يا گمان داشته باشد كه مالك راضى نيست ، و امّا نهرها و قنواتى كه از آبادى مانند دهات مى گذرد وضو گرفتن و آشاميدن و مانند آن از آنها اشكال ندارد ، اگر چه مالك صغير يا مجنون باشد.
 آیت الله بهجت: 

وضو گرفتن در نهرهای بزرگ، اگرچه انسان نداند که صاحب آنها راضی است یا نه، اشکال ندارد، ولی اگر صاحب آنها از وضو گرفتن نهی کند، در صورتی که سیره و روش مسلمین استفاده از آن آبها باشد وضو صحیح، وگرنه باطل است.
 آیت الله مظاهری: 

وضو گرفتن و تصرّفات جزئى در نهرهاى بزرگ يا كوچك اشكال ندارد، گرچه صاحبان آنها راضى نباشند يا صغير و مجنون باشند.
 آیت الله شبیری زنجانی: 

وضو گرفتن در نهرهاى بزرگ جايز و صحيح است، هر چند مالك آنها از وضو گرفتن در آنها نهى كند، يا اين كه انسان بداند كه راضى نيست، يا اين كه مالك آنها صغير يا مجنون باشد؛ ولى احتياط مستحب آن است كه در اين چند صورت از آنها وضو گرفته نشود؛ ولى جايز نيست غاصب در آب غصبى وضو بگيرد، همچنين كسانى مانند همسر و فرزندان و مهمانهاى غاصب كه به حساب او در اين آب تصرّف مى‌كنند و اگر وضو بگيرند بنابر احتياط، وضوى آنها باطل است.
 منابع:

رساله و استفتائات مراجع

 پاسخ:

 آیات عظام امام خمینی، نوری، شبیری، سبحانی: اگر در صورت یا دستها بریدگی یا زخمی است که خون آن بند‏‎ ‎‏نمی آید و آب برای آن ضرر ندارد، باید در آب کر یا جاری فرو برد و قدری فشار‏‎ ‎‏دهد که خون بند بیاید، بعد به دستوری که گفته شد وضوی ارتماسی بگیرد.‏
آیت الله خامنه‌ای: کسی که در یکی از اعضای وضویش زخمی وجود دارد که حتی اگر جبیره هم بر روی آن قرار دهد دائما از آن خون می‌آید، واجب است جبيره‏اى را بر روى زخم بگذارد که خون از آن بيرون نمى‌آيد، مثل نايلون.
 ایت الله سیستانی: اگر در صورت یا دست‌‌ها بریدگی یا زخمی است كه خونِ آن بند نمی‌‌آید و آب برای آن ضرر ندارد، باید بعد از شستن اجزای سالم آن عضو، با رعایت ترتیب، به نیّت وضو، موضع زخم یا بریدگی را در آب كُر یا جاری فرو برد یا زیر شیر آب كُر بگیرد و قدری فشار دهد كه خون بند بیاید و انگشت خود را روی زخم یا بریدگی در زیر آب از بالا به پایین بكشد تا آب بر آن جاری شود و سپس قسمت‌های پایین‌‌تر از آن را بشوید و با انجام این روش وضو صحیح صورت گرفته است.
 آیت الله صافی: اگر در صورت يا دست‎ها بريدگي يا زخمي است كه خون آن بند نمي‎آيد و آب براي آن ضرر ندارد، چنان‌چه در آب كر يا جاري فرو برد و قدري فشار دهد كه خون بند بيايد، سپس به نيت وضو دست يا انگشت خود را روي آن بگذارد و به پايين بكشد كه آب بر آن جريان پيدا كند و شرايط ديگر مختل نشود، وضويش صحيح است.
 آیت الله مکارم: هرگاه در صورت یا دستها بریدگى است که خون آن بند نمى‏آید و آب براى آن ضرر ندارد، باید در آب کریا جارى فرو برد، یا زیر شیر آب بگیرد و قدرى فشار دهد که خون بند بیاید و وضوى ارتماسى بگیرد، امّا اگر آب ضرر دارد باید به دستور وضوى جبیره، عمل کند.
آیت الله وحید: اگر در صورت يا دستها بريدگى يا زخمى است كه خون آن بند نمى آيد و آب براى آن ضرر ندارد ، بايد بعد از شستن اجزاى سالم آن عضو با رعايت ترتيب موضع زخم يا بريدگى را در آب كرّ يا جارى فرو برد و قدرى فشار دهد كه خون بند بيايد و دست خود را روى زخم يا بريدگى در زير آب از بالا به پايين به قصد شستن وضويى بكشد تا آب بر آن جارى شود ، و بعد بقيّه وضو را انجام دهد با مراعات اين كه مسح به آب كف دست واقع شود.
 آیت الله بهجت: اگر در صورت یا دست‌ها بریدگی یا زخمی است که خون آن بند نمی‌آید و آب برای آن ضرر ندارد، باید در آب کر یا جاری فرو برد و قدری فشار دهد که خون بند بیاید، بعد به دستوری که گفته شد وضوی ارتماسی بگیرد. و اگر بعد از بند آمدن دو مرتبه خون جاری شد، وضو به‌طور ارتماسی صحیح است و اگر خون جاری نشد به‌صورت ترتیبی هم می‌شود وضو گرفت.
 آیت الله مظاهری: اگر در صورت يا دست‌ها بريدگى يا زخمى است كه خون آن بند نمى‏آيد و آب براى آن ضرر ندارد، بايد در آب كر يا جارى فرو برد و قدرى فشار دهد كه خون بند بيايد بعد به نيّت وضوى ارتماسى بيرون بياورد.

منابع:

رساله و استفتائات مراجع بزرگوار