میلیون ها نفر زیر خاک بزرگترین آرزویشان

 بازگشت به دنیاست
تا یک ” سجده ” کنند

﴿حَتَّى إِذَا جَاءَ أَحَدَهُمُ الْمَوْتُ قَالَ رَبِّ ارْجِعُونِ (99) لَعَلِّي أَعْمَلُ صَالِحاً فِيمَا تَرَكْتُ كَلَّا إِنَّهَا كَلِمَةٌ هُوَ قَائِلُهَا وَمِنْ وَرَائِهِمْ بَرْزَخٌ إِلَى يَوْمِ يُبْعَثُونَ (100)﴾

[سورة المؤمنون]

پادشاهی درویشی رابه زندان انداخت،نیمه شب خواب دیدکه بیگناه است، پس اوراآزاد کرد،،

پادشاه گفت حاجتی بخواه !

درویش گفت :وقتی خدایی دارم که نیمه شب تورابیدارمیکندتامراازبند رها کنی،، نامردیست که ازدیگری حاجت بخواهم

خواستند یوسف را بکشند، یوسف نمرد…

خواستند آثارش را از بین ببرند، ارزشش بالاتر رفت…

خواستند او رابفروشند که برده شود،پادشاه شد…

خواستند محبتش از دل پدرخارج شود، محبتش بیشتر شد…

از نقشه های بشر نباید دلهره داشت…

چرا که اراده ی خداوند بالاتراز هر اراده ای است…
یوسف میدانست، تمام درها بسته هستند، اما به خاطر خدا ؛حتی به سوی درهای بسته هم دوید…

و تمام درهای بسته برایش باز شد…
اگر تمام درهای دنیا هم به رویت بسته شد،

به دنبال درهاي بسته برو

چون خدای “تو"و “یوسف” یکی ست…….
از پاهايی که نمی توانند تو را به ادای نماز ببرند،

انتظار نداشته باش که تو را به بهشت ببرند..

 قبرها، پر است از جوانانى که میخواستند در پیری توبه کنند…
رسول الله فرموده اند

نماز صبح : نور صورت

ظهر : بركت رزق

عصر : طاقت بدن

مغرب : فايده فرزند

عشاء : آرامش 

اشتیاق عمومی برای حضور در مراسم اعتکاف از جمله برکات انقلاب اسلامی است
امروز جامعه ما برای گشودن بسیاری از مشکلات و گره‌های اجتماعی نیازمند تعمیق معنویت و مصون سازی دینی است.
اعتکاف بر خودسازی و جامعه سازی قرآنی و به دنبال آن درک مشکلات اجتماعی، تصمیم گیری و آینده سازی برای امت اسلامی تاثیرگذار است؛ زیرا خودسازی فردی در اعتکاف باعث خودسازی اجتماعی می‌شود.
انسان‌های باظرفیت آنهایی هستند که با تهدید، میدان دفاع از ارزش‌های اسلامی را خالی نمی‌کنند؛ با تطمیع از عرصه عبودیت خارج نمی‌شوند و با داشتن خشیت از خداوند در برابر مشکلات ایستادگی می‌کنند.

عطسه کردن

خس خس سینه

سرفه کردن

دایره‌های سیاه رنگ زیر چشم

آبریزش بینی

خارش و سوزش و قرمزی چشم

​‍

مرحوم سید بن طاووس در اقبال می‏نویسد: 
زمانی كه منصور عباسی ، عبد اللّه بن حسن ع  را به همراه گروهی از آل ابی‏طالب زندانی كرد و دو پسر عبد اللّه بن حسن ع ، یعنی محمد و ابراهیم را به قتل رساند ، در این زمان داوود بن حسن بن حسن ع را نیز گرفت و با غل و زنجیر از عراق به مركز حكومت خویش انتقال داد. 

او پسر دایه‌ی امام جعفر صادق ع بود؛ زیرا «امّ داوود» مادر رضاعی امام صادق ع  بود و مادر داوود به ایشان شیر داده بود. 
امّ داوود می‌گوید: مدت زمانی پسرم نیامد و خبری از او در عراق به گوشم نرسید. در این زمان، پیوسته به درگاه خداوند دعا و تضرع نموده و از برادران دینی و كوشا در عبادت، می‌خواستم كه در این‌باره به درگاه خدا دعا كنند، ولی اثری از اجابت دعا نمی‌دیدم، تا این‌كه روزی برای عیادت به محضر حضرت جعفر بن محمد ع وارد شدم و پس از پرس ‌و جو از حال آن حضرت و دعا برای ایشان ، آن بزرگوار فرمود: ای امّ داوود، از داوود كه من برادر رضاعی او هستم، چه خبر؟ عرض كردم: ای آقای من، داوود كجاست، در حالی كه مدت زمان طولانی است كه او را از من جدا و در عراق زندانی كرده‌اند.
 فرمود: چرا دعای استفتاح را نمی‌خوانی، همان دعایی كه درهای آسمان برای اجابت آن گشوده می‌گردد و دعاكننده بی‌درنگ اثر اجابت را می‌بیند و در برابر آن، در نزد خداوند متعال پاداشی به جز بهشت ندارد؟ عرض كردم: این دعا چگونه است ای پسر راستگویان؟! فرمود: ای امّ داوود، ماه حرام بزرگ، ماه رجب، نزدیك شده است و این ماه، ماهی است كه دعا در آن به اجابت می‌رسد و این ماه، ماه اصمّ خدا است.»
سپس حضرت دستور اعمال معروف به ام داوود را به او یاد داد. 

سپس فرمود: «آنچه را كه به تو آموختم حفظ كن و مبادا آن را به كسی بیاموزی تا برای هدف نادرست و باطلی دعا كند ؛ زیرا اسم اعظم خداوند در آن نهفته است ، همان اسمی كه هرگاه بدان دعا شود، خداوند اجابت می‌كند و هرگاه با توسل به آن از خدا درخواست شود، عطا می‌كند.
 اگر آسمان‌ها و زمین و دریاها به روی انسان بسته باشند و حاجت تو از گشوده شدن آن‌ها بزرگ‌تر باشد، خداوند راه رسیدن به آن را برای تو آسان خواهد نمود و اگر همه‌ی جنّیان و انسان‌ها دشمن تو باشند، خداوند تو را از مزاحمت آن‌ها كفایت نموده و آن‌ها را ذلیل و خوار خواهد نمود.
امّ‌داوود می گوید: «دعای یاد شده را نوشتم و از محضر امام صادق ع  خارج شدم، تا این‌كه ماه رجب فرا رسید و به آن‏چه آن حضرت فرموده بود، عمل كردم. 

شبی، در اواخر شب حضرت محمد‌ ص و تمام فرشتگان و پیامبرانی را كه در دعای گذشته بر آنان درود فرستادم، در خواب دیدم، در حالی كه آن حضرت به من می‌فرمود: ای امّ داوود، به تو و همه‌ی برادرانت مژده باد، كه همگی برای تو شفاعت خواهند كرد و تو را به برآوردن حاجتت مژده می‌دهند و تو را بشارت باد كه خداوند متعال تو و فرزندت را حفظ نموده و آن را به تو باز می‌گرداند. 

از خواب بیدار شدم و فقط به اندازه‌ی فاصله‌ی عراق تا مدینه برای سواری كه مركبش را تند و با شتاب براند، گذشته بود كه داوود به خانه بازگشت.

 از حال او پرسیدم. گفت: تا روز نیمه‌ی رجب، در بند و زنجیر و در بدترین زندان‌ها بودم. 

وقتی شب شد، در خواب دیدم كه گویی زمین برای من درنوردیده شد و دیدم كه تو بر روی حصیر مخصوصی كه بر روی آن نماز می‌گزاری، نشسته‌ای و مردانی در كنار تو نشسته‌اند كه سرهایشان در آسمان و پاهایشان در زمین است و مشغول تسبیح خدا هستند. 

یكی از آنان كه صورتی زیبا و لباسی پاكیزه و بویی خوش داشت و به گمان من، رسول خدا‌ ص بود، به من گفت: ای پسر پیرزن شایسته، تو را بشارت باد! كه خداوند دعای مادرت را اجابت نمود.

 از خواب بیدار شدم و دیدم كه پیك‌های منصور دم در ایستاده‌اند.

 در دل شب، مرا به حضور منصور بردند و او دستور داد كه زنجیر از دست و پای من باز نموده و به من نیكی و احسان كنند و نیز دستور داد كه ۱۰ هزار درهم به من بدهند و بر شتر راهوار سوار كرده و با سرعت و شتاب براندند، تا این‌كه وارد مدینه شدم.» 
امّ‌داوود در ادامه می‌گوید: «داوود را به خدمت امام صادق ع بردم.

 فرمود: منصور، امیر مؤمنان ع را در خواب دید و ایشان به او فرمود: فرزندم را آزاد كن، وگرنه تو را در آتش جهنم می‌افكنم و او خود را در حالی دید كه گویی زیر پاهایش آتش جهنم قرار دارد. 

از خواب بیدار شد و مجبور شد كه تو را -ای داوود- آزاد كند.»

​‍ نکته ای بسیار مهم

حتما بخوانید و در ثواب انتشار سهیم باشید
وقتی به نقل تاریخی عمل امّ داوود مراجعه میکنیم میبینیم حاجت اصلی امّ داوود رهایی فرزندش داوود از زندان بیان شده است.

و قطعا برایمان واضح است که امّ داوود خودش با دستان خودش داوود را زندانی نکرده است و این ظلمی بوده که حکومت جور مرتکب شده است.
یک لحظه فکر کنیم…

ما هم آیا زندانی داریم یا نه؟

و آن هم مسجونی  که با اعمال خود او را ۱۲۰۰ سال در قعر سیاهچاله های تکثرات و محرومیت از حقیقت خلافتش به بند کشیده ایم.

ننگ بر من و امثال من که یادمان رفته است پدری در زندان داریم که با دست خود او را زخمی و مسجون نموده ایم.

کمترین کار برای جبران این مافات اینست که عمل امّ داوود را به نیّت خالص خلاصی اباصالح از سیاهچاله های گناهانمان انجام دهیم و اشک و بکاء و زاری مان را منحصر کنیم در طلب حقیقی گشایش برای امر فرج و ظهور ایشان که گشایش  ما نیز در فرج او نهفته است.

بگذاریم نقشی موثر در تحقق ظهور حکومتِ الله به دست یداللهی بقیة الله الاعظم روحی له الفداء داشته باشیم و دعا و اشکمان را که سلاحی آسمانی و تجهیزی لاهوتی برای انسان در نظام ناسوتی است را خرج مهدی فاطمه علیهما السلام نماییم…که فرمود:
 يَا صَاحِبَيِ السِّجْن أَأَرْبَاب مُتَفَرِّقُونَ خَيْر أَمِ اللَّه الْوَاحِد الْقَهَّار
كه اگر او از سجن انانیت ما رها شود بدن و روح ما را که هر دو محصور در قفس ظلمات دنیاست رهایی بخشیده و به عنقای توحید و حرکت به سمت حکومت الله عروج خواهد داد.
پ ن: عمل امّ داوود را همه میتوانند انجام دهند و لازم نیست معتکف باشند و شرط آن روزه ی سه روز ۱۳ و ۱۴ و ۱۵ ماه رجب و اعمالی که برای روز ۱۵ رجب در مفاتیح آمده است. کسانی که نمیتوانند روزه بگیرند و مشکل جدی دارند تسبیحات جایگزین روزه در ماه رجب را به نیت روزه بگویند و اعمال روز ۱۵ را انجام دهند که خداوند صاحب دل ها و آگاه از نیت هاست.

تسبیحات جایگزین به نقل از  مفاتیح الجنان:

سُبْحَانَ الْإِلَهِ الْجَلِیلِ سُبْحَانَ مَنْ لا یَنْبَغِی التَّسْبِیحُ إِلا لَهُ سُبْحَانَ الْأَعَزِّ الْأَكْرَمِ سُبْحَانَ مَنْ لَبِسَ الْعِزَّ وَ هُوَ لَهُ أَهْلٌ