​

ام المومنین حضرت خدیجه سلام الله علیها در قبرستان ابی طالب در دامنه کوه حجون مکه ، که به دست دشمنان شیعه تخریب شد

وَ قُلِ اعْمَلُواْ فَسَیرََی اللَّهُ عَمَلَکمُ‌ْ وَ رَسُولُهُ وَ الْمُؤْمِنُونَ  وَ سَترَُدُّونَ إِلیَ‌ عَالِمِ الْغَیْبِ وَ الشهََّادَةِ فَیُنَبِّئُکمُ بِمَا کُنتُمْ تَعْمَلُونَ

۱۰۵  توبه

معنای آیه این است: ای رسول ما! بگو هر کاری می‌خواهید، بکنید؛ چه خوب، چه بد؛ اما بدانید که به تحقیق خدای سبحان و نیز رسول او و مؤمنینی که شاهدان اعمالند حقیقت عمل شما را می‌بینند و آن وقت که به عالم غیب و شهود بازگشتید، حقیقت عمل شما را به شما نشان می‌دهد. به عبارت دیگر آنچه را که انسان پس از مرگ و در قیامت از حقیقت اعمال خود مشاهده می‌کند همان در دنیا مشهود خدا و رسول و مؤمنین شاهد اعمال است
از اهداف تربیتی این آیه وادار کردن مردم به مراقبت در کارهایشان است و نیز فراموش نکنند که برای اعمال نیک و بدشان حقایقی وجود دارد که به هیچ وجه پنهان نمی‌ماند و برای تک تک افراد بشر مراقب‌هایی هست که از اعمال ایشان اطلاع یافته و حقیقت آن را می‌بینند.

آیت الله مجتهدی تهرانی فرمودند : تقوا یعنی اینکه اگر یک هفته مخفیانه از همه کارهای ما فیلم گرفتند و گفتند اعمال هفته گذشته ات در تلویزیون پخش شده، ناراحت نشویم… 
چند نکته

«سین» در «فَسَیرََی» به معنای آینده نزدیک نیست و برای تحقیق و تاکید است زیرا در مورد دیدن حقیقت فعل آن هم از سوی خدا متعال معنا ندارد که آن را موکول به آینده کنیم.
مراد از دیدن عمل دیدن حقیقت و باطن آن است زیرا دیدن ظاهر عمل برای همه مقدور است و معنا ندارد آن را منحصر در عده خاصی دانست.
این دیدن هم مربوط به همین دنیاست زیرا دیدن در آن دنیا ضمن آنکه در پایان آیه و بعد از این مرحله مطرح است برای همگان ممکن خواهد بود
بنا بر روایات رسیده از اهل بیت علیهم السلام منظور از مؤمنینی که در این دنیا شاهد حقایق اعمالند امامان معصوم علیهم السلام است

 منابع

1⃣ المیزان ج ۹ ص ۳۷۹ 

2⃣ المیزان ج ۹ ،ص ۳۷۹

3⃣  مجمع‌البیان ج ۵ ،ص ۱۰۴

بگو که نیستی فقط، خدای جانمازها 

بگو که چاره‌سازی و خدای چاره‌سازها
بگو که نیستی فقط، خدای در سجودها

تو در قیام‌ سروها، تو در خروش رودها
تو در هوای باغ‌ها، میان شاه‌توت‌ها

تو بر لب قنات‌ها، تو در دل قنوت‌ها
تو خوبی و نمی‌رسی به داد خوب‌ها، فقط

تو هر دمی کنارمی، نه در غروب‌ها فقط
تو را میان گریه و میان خنده دیده‌ام

تو را میان هجرت و پر پرنده دیده‌ام
تویی، تو رازِ آخرین تبسم شهیدها

تو در سرود بادها، تو در جنون بیدها
شنیده‌ام بهشت تو، بهار مهر کوثر است

همان بهشت محشری که زیر پای مادر است
خدای من! چه بی خبر، قدم زدم کنار تو

رفیق من! چه دیر آمدم سرِ قرار تو
قرار من! قرار لحظه‌های بی‌قرار من!

خدای من! یگانه‌ی همیشه در کنار من!
قاسم صرافان

پاسخ

مواردی که فقط قضاى روزه بر انسان واجب است و کفاره واجب نمی‌شود، عبارت‌اند از:
1. روزه‌دار در حال روزه، عمداً قِى (استفراغ) کند.
2. اگر انسان در شب ماه رمضان جنب باشد و بخوابد و بیدار شود و دوباره بخوابد و بیدار شود، سپس برای بار سوم بخوابد ولی تا اذان صبح بیدار نشود.[1]
3. اگر عملى که روزه را باطل می‌کند به جا نیاورد، ولى نیّت روزه نکند، یا ریا کند، یا قصد کند کارى که روزه را باطل می‌کند انجام دهد.[2]
4. در ماه رمضان غسل جنابت را فراموش کند و با حال جنابت یک روز یا چند روز روزه بگیرد.[3]
5. اگر در ماه رمضان بدون این‌که تحقیق کند وقت اذان صبح شده و یا بعد از تحقیق، با این‌که گمان دارد وقت اذان است، کارى که روزه را باطل می‌کند انجام دهد و بعد معلوم شود وقت اذان بوده است.[4]
6. کسى خبر دهد وقت اذان صبح نشده و انسان با اعتماد بر گفته او کارى که روزه را باطل می‌کند انجام دهد، بعد معلوم شود وقت اذان بوده است.
7. کسى خبر دهد وقت اذان صبح شده و انسان به گفته او یقین نکند، یا خیال کند شوخى می‌کند و کارى که روزه را باطل می‌کند انجام دهد، بعد معلوم شود وقت اذان بوده است.
8. به گفته شخصی که عادل باشد افطار کند، بعد معلوم شود مغرب نبوده است.[5]
9. در هواى صاف به واسطه تاریکى یقین کند که مغرب شده و افطار کند بعد معلوم شود مغرب نبوده است،[6] ولى اگر در هواى ابری و مانند آن به گمان این‌که مغرب شده افطار کند، بعد معلوم شود مغرب نبوده، قضا لازم نیست.[7]
10. براى خنک شدن، یا بی‌جهت[8] مضمضه کند؛ یعنى آب در دهان بگرداند و بی‌اختیار فرو رود،[9] ولى اگر فراموش کند که روزه است و آب را فرو دهد، یا براى وضو[10] مضمضه کند و بی‌اختیار فرو رود، قضا بر او واجب نیست.
11. کسى که بدون قصد بیرون آمدن منی با همسر خود ملاعبه کند و بی‌اختیار منى از او خارج شود.
12. کسى که از روی اکراه یا اضطرار یا تقیه[11] افطار کند.[12]

پی نوشت ها:

[1]. آیات عظام خوئى، گلپایگانی، شبیری، تبریزى، سیستانى، صافى، مکارم و فاضل: (…اگر برای بار دوّم بخوابد و بیدار نشود، باید روزه‌اش را قضا نماید)؛ آیت الله مکارم: (بنابر احتیاط واجب…).

[2]. آیات عظام امام خمینی، خامنه‌ای و فاضل: (…یا قصد کند که روزه نباشد…).

[3]. آیت الله مکارم: (بنا بر احتیاط واجب…)؛ آیت الله شبیری زنجانى: (در ماه رمضان، غسل جنابت را فراموش کند و بعد از گذشتن ماه رمضان متوجه شود).

[4]. آیات عظام اراکى، خوئى، تبریزى و مکارم شیرازی: ( اگر بعد از تحقیق شک کند…باید قضاى روزه آن روز را بجا آورد)؛ آیات عظام فاضل، گلپایگانى و صافى: (…احتیاط واجب آن است که قضاى روزه آن روز را بجا آورد).

[5]. آیات عظام: خوئى، گلپایگانى، فاضل، صافى، تبریزى و نورى: (آن‌که کور و مانند آن به گفته شخصی که عادل باشد افطار کند…)؛ آیت الله فاضل: (و اگر به گفته آدم دروغگو افطار کند کفاره هم واجب می‌شود).

[6]. آیات عظام: گلپایگانى و صافى: (..و اگر شک داشته باشد که مغرب شده و افطار کند و معلوم شود مغرب نبوده کفاره هم واجب است…).

[7]. آیت الله سیستانى: (وجوب قضا در این صورت بنا بر احتیاط است…).

[8]. آیات عظام: گلپایگانى و صافى: (…و اگر بی‌جهت مضمضه کند و فرو رود احتیاط لازم قضا است…).

[9]. آیات عظام: خویى، تبریزى و زنجانى: (.. و هم‌چنین است بنا بر احتیاط واجب اگر مضمضه براى وضوى غیر نماز واجب باشد…).

[10]. آیات عظام: خوئى، تبریزى و زنجانى: (براى وضوى نماز واجب..)؛ آیت الله سیستانى: (براى غیر جهت تشنگى مثل مواردى که مضمضه در آن جاها مستحب است مانند وضو مضمضه کند…).

[11]. آیت الله سیستانی: (اگر مورد اکراه و تقیه، خوردن یا آشامیدن یا جماع باشد و هم‌چنین در غیر آنها بنا بر احتیاط واجب).

[12]. امام خمینى، توضیح المسائل (محشّى)، ج‌1، ص 938، م 1688، قم، دفتر انتشارات اسلامى، چاپ هشتم، 1424ق.

منبع: سایت اسلام کوئست

سوال

در جامعه جا افتاده است که روزه بر زنان شيرده واجب نيست. ايا صرف شير ده بودن مجوز روزه نگرفتن است؟

پاسخ

خیر صرف شیر ده بودن مجوز روزه نگرفتن نیست .

اگر مادر با استراحت بیشتر و تقویت و تغذیه ویژه، قادر بر روزه باشد و روزه گرفتن برایش یا بچه ضرر نداشته باشد و احتمال ضرر عقلایی هم ندهد یا اینکه بچه غذا و شیر کمکی بخورد، روزه بر او واجب است و تشخیص ضرر و عدم ضرر به عهده خود مادر است

منبع: مرکز ملی پاسخگویی به سئوالات دینی