​

فرض کنید به شما بگویند یک قلب مصنوعی درون سینه عزیزترین فرد زندگیتان قرار دارد که شارژ باتری آن به نوع رفتار شما بستگی دارد . به این ترتیب که اگر کار مثبتی انجام دهید شارژ می‌شود و عمر عزیزتان طولانی‌تر میشود و اگر کار منفی انجام دهید از شارژ باتری کم میشود . حال بگویید اعمال شما ازین به بعد چه تغییری خواهد کرد؟

پاسخ روشن است:محتاطانه‌تر و هوشمندانه‌تر و از همه مهم‌تر مسئولانه تر عمل خواهی کرد .

نظریه اثر بال پروانه میگوید بال زدن یک پروانه در چین می‌تواند روی آب و هوای نیویورک اثر بگذارد . وقتی کوچک ترین عمل ما،حتی اگر بال زدن یک پروانه باشد،بتواند آب و هوای یک قاره را متحول سازد ، پس ما مسئول تک تک اتفاقاتی هستیم که در دنیای اطرافمان در حال رخ دادن است . به زبان ساده تک تک ما باید پاسخگوی فقر و جنگ و جهل آدم‌های دیگر و همین‌طور نابودی طبیعت و محیط زیست باشیم و همزمان باید بابت شادی و خوشحالی دیگران و اختراع وسایل جدید هم به خودمان ببالیم . 

از این به بعد هروقت خواستید کاری انجام دهید،از خود بپرسید:"آیا متوجه عواقب و تاثیرات این کار هستید؟” با همین سوال ساده بسیاری از کارهای نسنجیده‌ای که قبلا بی‌پروا و بی‌خیال انجام می‌دادید متوقف می‌شوند و زندگی شما به شکلی حیرت‌انگیز مثبت‌تر و اعمالتان اثربخش‌تر می‌شود 
نوشته دکتر_حلت

​

هيچ چيز در اين جهان چون آب، نرم و انعطاف‌پذير نيست؛ با اين حال براى حل كردن آنچه سخت است، چيز ديگرى ياراى مقابله با آب را ندارد!

نرمى بر سختى غلبه مى‌كند و لطافت بر خشونت. همه اين را مى‌دانند، ولى كمتر كسى به آن عمل مى‌كند!

انسان، نرم و لطيف زاده مى‌شود و به هنگام مرگ، خشك و سخت مى‌شود.

گياهان هنگامى كه سر از خاك بيرون مى‌آورند، نرم و انعطاف‌پذيرند و به هنگام مرگ، خشك و شكننده؛ پس هر كه سخت و خشك است، مرگش نزديك شده و هر كه نرم و انعطاف‌پذير، سرشار از زندگى است.
آرام زندگى كن!

هرگز با طبيعت يا همنوعان خود ستيزه مكن و گزند را با مهربانى تلافى كن.

«عمر بن نعمان» می‌گوید: «امام صادق(علیه السلام) دوستی داشت که همیشه همراه حضرت بود. 

روزی او و غلامش همراه حضرت در بازار کفاشها می‌رفتند. غلام،‌ لحظه‌ای آنها را ترک می‌کند و سراغ کاری می‌رود. دوست حضرت غلام خود را صدا می‌زند؛ اما غلام متوجه نمی‌شود و این کار را تا سه مرتبه تکرار می‌کند.   

سپس عصبانی شده و فریاد می‌زند:‏ ای زنازاده کجا هستی؟ 

امام صادق(علیه السلام) شنید و با ناراحتی دست خود را محکم بر پیشانی زد و فرمود: سبحان الله! مادرش را متهم به زنا کردی؟

 من فکر می‌کردم که تو اهل تقوا هستی؛ اما نمی‌دانستم که فحش می‌دهی! 

عرض کرد: قربانت گردم، او هندی است و مادرش مشرک می‌باشد. امام توجیه او را نپذیرفت و فرمود: از من دور شو! ومن هرگز او را همراه امام ندیدم.»

منبع :کافی، ج‏4، ص‏15

✅گویند روزی هارون الرشید به خاصّان و ندیمان خود گفت: من دوست دارم شخصی که خدمت پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله و سلم) مشرف شده و از آن حضرت حدیثی شنیده است را زیارت کنم تا بلا واسطه از آن حضرت، حدیثی را برای من نقل کند.

 چون خلافت هارون در سنة یکصد و هفتاد از هجرت واقع شد و معلوم است که با این مدت طولانی یا کسی از زمان پیغمبر(ص) باقی نمانده، یا اگر باقی مانده باشد در نهایت ندرت خواهد شد.
?ملازمانِ هارون در صدد پیدا کردن چنین شخصی بر آمدند و در اطراف و اکناف تفحص نمودند اما هیچکس را نیافتند به‌جز پیرمرد عجوزی که قوای طبیعی خود را از دست داده و از حال رفته و فُتور و ضعف، کانون و بنیاد هستی او را در هم شکسته بود و جز نَفَس و یک مشت استخوان، از او چیزی باقی نمانده بود.
?او را در زنبیلی گذارده و با نهایتْ درجه‌ی مراقبت و احتیاط به دربارِ هارون وارد کردند و یکسره به نزد او بردند. هارون بسیار مسرور و شاد گشت که به منظور خود رسیده و کسی که رسول خدا(ص) را زیارت کرده است و از او سخنی شنیده، دیده است.

گفت: ای پیرمرد! خودت پیغمبر اکرم(ص) را دیده ای؟ عرض کرد: بلی. هارون گفت: کی دیده‌ای؟ 

?عرض کرد: در سن طفولیت بودم، که روزی پدرم دست مرا گرفت و به خدمت رسول الله(ص) آورد و من دیگر خدمت آن حضرت نرسیدم تا از دنیا رحلت فرمود.

هارون گفت: بگو ببینم در آن روز از رسول الله(ص) سخنی شنیدی یا نه؟ 
?عرض کرد: بلی، آنروز از رسول خدا(ص) این سخن را شنیدم که می فرمود:.
 « یَشِیبُ ابْنُ ءَادَمَ وَ تَشُبُّ مَعَهُ خَصْلَتَانِ، الْحِرصُ وَ طولُ الامَلِ»

[فرزند آدم پیر می‌شود و هر چه بسوی پیری می‌رود به موازات آن، دو صفت در او جوان می گردد: یکی حرص و دیگری آرزوی دراز]
?هارون بسیار شادمان و خوشحال شد که روایتی را فقط با یک واسطه از زبان رسول خدا(ص) شنیده است؛ دستور داد یک کیسه زر به عنوان عطا و جایزه به پیر عجوز دادند و او را بیرون بردند. همین که خواستند او را از صحن دربار به بیرون ببرند، پیرمرد ناله‌ی ضعیف خود را بلند کرد که مرا به نزد هارون برگردانید که با او سخنی دارم. گفتند: نمی‌شود. گفت: چاره‌ای نیست، باید سؤالی از هارون بنمایم و سپس خارج شوم!

زنبیلِ حاملِ پیرمرد را دوباره به نزد هارون آوردند. هارون گفت: چه خبر است؟ 

?پیرمرد عرض کرد: سؤالی دارم. هارون گفت: بگو. پیرمرد گفت: حضرت سلطان! بفرمائید این عطائی که امروز به من عنایت کردید فقط عطایِ امسال است یا هر ساله عنایت خواهید فرمود؟
??هارون الرشید، صدای خنده اش بلند شد و از روی تعجب گفت: «صَدَقَ رَسوُل الله صلی الله علیه وءاله؛ یَشِیبُ ابْنُ ءَادَمَ وَ تَشُبُّ مَعَهُ خَصْلَتَانِ، الْحِرصُ وَ طولُ الامَلِ!»؛ راست فرمود رسول خدا «که هر چه فرزند آدم رو به پیری و فرسودگی رود دو صفت حرص و آرزوی دراز در او جوان می‌گردد!»، 

این پیرمرد رمق ندارد و من گمان نمی‌بردم که تا درِ دربار زنده بماند، حال می‌گوید: آیا این عطا اختصاص به این سال دارد یا هر ساله خواهد بود. حرص ازدیاد اموال و آرزوی طویل او را بدین سرحد آورده که باز هم برای خود عمری پیش بینی می‌کند و در صدد اخذ عطای دیگری است.
معاد شناسی، علامه سید محمد حسینی تهرانی، ج1، ص 27

پیامبر اکرم

لو لم يبق من الدنيا الا يوم لطول الله ذلک اليوم، حتي يلي رجل من اهل بيتي، يوطي اسمه اسمي .

اگر از عمر دنيا جز يک روز نمانده باشد، خداوند آن را به قدري طولاني مي گرداند، که مردي از اهل بيت من و هم نام با من به فرمانروايي جهان برسد .

سنن ترمذي/ ج4/ ص505/ حديث2231

منبع:نرم_افزار_جامع_مهدویت